尝言爱菊耐霜威,晚节都甘与世违;只恐秋来容鬓改,几人插得满头归!
三载须寻一状元,难寻却是状元贤。
近时横浦梅溪老,方是人中第一仙。
蟋蟀渐多秋不浅,蟾蜍已没夜应深。
三更两鬓几枝雪,一念双峰四祖心。
嗟(jiē)以龙钟身,如何岁复新。
石门思隐久,铜镜强窥频。
花发新移树,心知故国春。
谁能平此恨,岂是北宗人。
叹息着这年老的身体怎么能像年一样循环更新呢。
在石门旁思索了很久要不要隐退,看见铜镜里年老的容貌忍不住再三窥视。
花又开了,路旁移来了新的树,我心里知道这是故国的春天来了。
谁能来扫平心中的不满呢?反正不是佛教的。
嗟:叹息。龙钟身:年老的身体。龙钟,年迈。
谁能……北宗人:当时国家正遭受战火,此句表现自己身为佛教中人对战争的无能为力。北宗:佛教禅宗的一派,以神秀为代表。
昭文昭文施一钟,悬空随叩警盲聋。
圆音不断周沙界,纯体金刚空不空。
虽含响,击即通,
十方诸佛应声中。天龙八部生忻悦,
外道魔军失却踪。此圆器,
大神功,上祝皇王寿不穷。
日月长辉邦国静,臣忠子孝续尧风。
昏者醒,愚者聪,
民歌鼓腹意和浓。地水火风和一性,
刹尘无间体含融。包声印顽空,
鸟树岩峦风月同。秦时何必驱山铎,
大振金铃总脱空。时节至,
自相逢,肯信无心达本宗。
和同一族输金玉,回向南泉铸此种。
黄昏裹,五更中,
下下无空彻底通。近祖远宗迷识解,
闻归净土礼金容。涅槃侣,
契心同,个个全音赞此功。
显理扬真无二听,含灵蠢动一时通。
受者法,施者空,
且无地狱与洋铜。孝子顺孙光远庆,
昭文千古振家风。
南山有条鳖鼻蛇,雪峰往日镇常夸。
丧身失命知多少,满地如今号菜花。
才喜中原息战鼙,又闻天子幸巴西。延烧魏阙非关燕,
大狩陈仓不为鸡。兴庆玉龙寒自跃,昭陵石马夜空嘶。
遥思万里行宫梦,太白山前月欲低。
亭亭依玉砌,郁郁尽琼枝。璧月夜虽照,金风秋更吹。
陈宫唯是唱,汉殿只应悲。似有君轩恋,岁寒终不移。
雨过新含灼灼华,烟笼芳树势交加。狂飞粉蝶穿朱槛,巧啭流莺傍碧纱。
露井细香飘烈麝,霜林浓艳散馀霞。啮毫更近成阴处,似入仙源一径斜。
几年诗酒滞江干,水积云重思万端。
今日南方惆怅尽,乐游原上见长安。