衡门秋到总堪悲,荷折蒲荒不整齐。
但喜风前无立豹,亦知砌下有蹲鸱。
吾徒老矣成何事,生理茫然更久稽。
清净无风天雨已,山前山后且扶藜。
上官多是叹穷途,得替行装尽有余。
唯有甘棠刘法掾,来时骑马去骑驴。
不妨赴诏暂归宁,跃马惟消两火程。
七十严君千万喜,彩衣争似绣衣荣。
在山猛虎今无用,蔽日浮云终古阴。三穴未穷馋兔计,一官真拟汨罗沉。
似闻贾谊酬宣室,徒遣相如赋上林。惆怅古人称独往,江湖满地有暇心。
萝架疏林漏月明,藤轮小凭纳宵清。瓜葫磊砢论庭实,箫管中和辨乐声。
露地及忘炎暑在,秋河先见夜云轻。一身自了从人说,历劫逃虚不近名。
白日出扶桑,流光丹若木。
东西几万里,倒影射蒙谷。
尝闻瀛海上,半夜见日浴。
如何北荒外,乃有龙衔烛。
我昔在田野,东阡与南陌。
时有素心人,浊酒聊共适。
既醉各归卧,不如牛羊夕。
醒来视西牖,残月在窗隙。
宁知衰莫年,乃复困行役。
天公如佚老,言归遂耕绩。
击壤乐余年,箪瓢敢求益。
献岁高堂奉寿卮,白头两度客天涯。百年父母劬劳日,一岁乾坤交泰时。
故国音书归雁寄,异乡心事落梅知。斗杓又复回东北,江水归心日夜驰。
一去京华已十秋,梦魂常在锦江头。堂前尘土勤勤扫,架上诗书好好收。
禾黍熟时烦出纳,园篱破处务培修。高堂当奉儿当训,辛苦终为远大谋。
卿家难弟复难兄,诗礼相传廑过庭。派接鲁邦承教雨,天开东壁见文星。
八州事业空尘土,三孔衣冠尚典型。沐浴精光今寂寞,愿从洙泗受遗经。