落花寒食漫从容,野摘堪供菜肚翁。
一笑琅玕青满腹,红绫还忆旧家风。
痴云压陇如坚城,猛风击破如雄兵。
寒溪古洞收不彻,有如奔车白旆归空营。
林稍划划露微碧,玉匣渐见青铜精。
影转西风流日脚,万斛黄金散空落,
宝篦刮尽重瞳膜,倒盛一海春冰薄。
世界倾在琉璃屏,神豪气爽肌骨清。
不须七碗秋江波,两腋自有清风生。
长忆当年玉川子,殷勤会问苍生事。
康山之崇兮,公惠不穷兮。
洎水之阳兮,公惠寝长兮。
山浮清兮水涵晖,公有惠泽兮民有秉彝。
坚珉深刻兮,来者永思。
拜疏归田学老农,天高未肯听衰翁。
逸民且举邵康节,有子并称程大中。
给札说书皆御墨,教忠锡爵励群工。
老臣只代臣颐请,颐不祈恩何自通。
丈夫未遇时,流俗多白眼。
张耳能致千里客,相如竟辍万金产。
方子一切英,要路争力挽。
行行取侯封,何必守蠹简。
十分持酒每□□。□□□□□。□计留春,春随人去远。东流□□□□。□□□、好凭双燕。望断西风,高楼帘暮卷。
此世荣枯岂足惊,相逢惟要眼长青。
从来不爱三闾死,今日凭君莫独醒。
满庭霜月魄,风静绝纤闻。边境时无事,州城夜访君。
拥裘听塞角,酌醴话湘云。赞佐元戎美,恩齐十万军。
献赋多年客,低眉恨不前。此心常郁矣,纵目忽超然。
送骥登长路,看鸿入远天。古墟烟幂幂,穷野草绵绵。
树与金城接,山疑桂水连。何当开霁日,无物翳平川。
君子远相寻,联镳到敝林。有诗谁索和,无酒可赊斟。
门列晴峰色,堂开古木阴。何因驻清听,惟恐日西沉。