在汉信垂功,于唐道更隆。一川留古迹,多代仰高风。树折巢堕鸟,阶荒草覆虫。行人过岂少,独驻夕阳中。
我从山中来,安宅岂敢卜,
穷秋积霖潦,陋巷没车毂。
环堵不蔽风,下床每涂足。
灶蛙日已长,釜鱼时可漉。
瓦解岂一朝,粪土扶朽木。
中夜若崩山,微躯忧压覆。
晨炊无尺椽,慨叹食重肉。
益思反蓬茅,终老依松竹。
云居荫薜萝,野性狎麋鹿。
涧溪可濯饮,薇蕨余希蔌。
宁惟此寓馆,薄宦同旅馆。
吾食敢求饱,民生犹歉腹,
囊空庶无寇,囷竭尚有粟。
墨突不暇黔,谁能忧破屋。
炎历储祥亿万年,宫成四海共熙然。
玉虚真境朝群帝,金阙泠风下列仙。
初日翠华来照耀,半天碧瓦欲飞骞。
已瞻圣孝勤三殿,更寫欢声入五弦。
仰观北斗转遥天,春在寒炉爆竹边。夜列粉盘循旧俗,晓看罗帕贺新年。
烧馀葶苈生当路,雪后梅花开满烟。不用鞭灰觅如愿,客囊剩有酒家钱。
缀雪枝条似有情,凌寒澹注笑妆成。冻香飘处宜春早,素艳开时混月明。迁客岭头悲袅袅,美人帘下妒盈盈。满园桃李虽堪赏,要且东风晚始生。
繁如瑞雪压枝开,越岭吴溪免用栽。
却是五侯家未识,春风不放过江来。
一簇簇梅花绽放压低枝头,不用翻山越岭到处栽种,随处都可成活。
只是权贵之家却看不到梅花的坚毅品格,和煦的春风迟迟不肯到来。
五侯:泛指权贵之家。
西京谁修政。
龚汲称良吏。
君子岂定所。
清尘虑不嗣。
早莅建德乡。
民怀虞芮意。
海岸常寥寥。
空馆盈清思。
协以上冬月。
晨游肆所喜。
千圻邈不同。
万岭状皆异。
威摧三山峭。
瀄汨两江驶。
渔舟岂安流。
樵拾谢西芘。
人生谁云乐。
贵不屈所志。
整驾辞金门,命旅惟诘朝。怀居顾归云,指途溯行飙。
属值清明节,荣华感和韶。陵隰繁绿杞,墟囿粲红桃。
鷕鷕翚方雊,纤纤麦垂苗。隐轸邑里密,缅邈江海辽。
满目皆古事,心赏贵所高。鲁连谢千金,延州权去朝。
行路既经见,愿言寄吟谣。
朔风吹雨正尘埃,忽见江梅驿使来。
忆著家山石桥畔,一枝冷落为谁开。
花列千行彩袖,叶收万斛明珠。
可惜坡仙不在,风情绝胜西湖。