昔人一别恨悠悠,犹把梅花寄陇头。
咫尺花开君不见,有人独自对花愁。
夙棹发皇邑,有人祖我舟。饯离不以币,赠言重琳球。
知止道攸贵,怀禄义所尤。四牡倦长路,君辔可以收。
张邴结晨轨,疏董顿夕辀。东隅诚已谢,西景逝不留。
性命安可图,怀此作前修。敷衽铭笃诲,引带佩嘉谋。
迷宠非予志,厚德良未酬。抚躬愧疲朽,三省惭爵浮。
重明照蓬艾,万品同率由。忠诰岂假知,式微发直讴。
山扉悄无事,家酿复新香。
迟尔二三子,陶然醑一觞。
论心爱丘壑,炙背阅年光。
雪积冰难解,冬残日乍长。
岁时鸟过目,身世雁随阳。
多谢高阳伴,同来入醉乡。
碧玉杯中琥珀光,灯前把劝阮家郎。
不须苦忆人间世,万树桃花即故乡。
嗟薄祜兮遭世患,宗族殄兮门户单。身执略兮入西关,历险阻兮之羌蛮。
山谷眇兮路漫漫,眷东愿兮但悲欢。冥当寝兮不能安,饥当食兮不能餐。
常流涕兮眦不乾,薄志节兮念死难。虽苟活兮无形颜,惟彼方兮远阳精。
阴气凝兮雪夏零,沙漠壅兮尘冥冥。有草木兮春不荣,人似兽兮食臭腥。
言兜离兮状窈停,岁聿暮兮时迈征。夜悠长兮禁门扃,不能寝兮起屏营。
登明殿兮临广庭,玄云合兮翳月星。北风厉兮肃冷冷,胡笳动兮边马鸣。
孤雁归兮声嘤嘤,乐人兴兮弹琴筝。音相和兮悲且清,心吐思兮胸愤盈。
欲舒气兮恐彼惊,含哀咽兮涕沾颈。家既迎兮当归宁,临长路兮捐所生。
儿呼母兮啼失声,我掩耳兮不忍听。追持我兮走茕茕,顿复起兮毁颜形。
还顾之兮破人情,心恒绝兮死复生。
嗟薄祜兮遭世患。
宗族殄兮门户单。
身执略兮入西关。
历险阻兮之羗蛮。
山谷眇兮路漫漫。
眷东顾兮但悲叹。
{冥冖=宀}当寝兮不能安。
饥当食兮不能餐。
常流涕兮眦不干。
薄志节兮念死难。
虽茍活兮无形颜。
惟彼方兮远阳精。
阴气凝兮雪夏零。
沙漠壅兮尘{冥冖=宀}{冥冖=宀}。
有草木兮春不荣。
人似兽兮食臭腥。
言兜离兮状窈停。
岁聿暮兮时迈征。
夜悠长兮禁门扃。
不能寝兮起屏营。
登胡殿兮临广庭。
玄云合兮翳月星。
北风厉兮肃泠泠。
胡笳动兮边马鸣。
孤雁归兮声嘤嘤。
乐人兴兮弹琴筝。
音相和兮悲且清。
心吐思兮胸愤盈。
欲舒气兮恐彼惊。
含哀咽兮涕沾颈。
家既迎兮当归宁。
临长路兮捐所生。
儿呼母兮啼失声。
我掩耳兮不忍听。
追持我兮走茕茕。
顿复起兮毁颜形。
还顾之兮破人情。
心怛绝兮死复生。
陟彼此芒兮噫。顾览帝京兮噫。宫室崔嵬兮噫。民之劬劳兮噫。
辽辽未央兮噫。
傅君隘流俗,举步追古人。古人去已远,斯道为荆榛。
出门抱高志,区区向谁陈?十年江海上,漂泊但一身。
念我德不孤,邂逅遂见亲。相知宁苦晚,不觉逾三春。
精微共探讨,议论发清新。谊合然诺重,途穷忧思频。
如何语离别,使我意酸辛。酸辛不在别,欲留我何贫。
闽水东赴海,楚山西入秦。春波正浩荡,谁能知其津?
凫舄鹤袍辞世纷,望三峰下礼茅君。祈年欲啖金光草,好道宁披玉检文。
绝巘琳宫当日见,上方清磬隔花闻。山中倘遇陶弘景,愿乞松风与白云。