我生学语即耽书,万卷纵横眼欲枯。
莫道终身作鱼蠹,尔来书外有工夫。
湖曲有隐者,时时容叩门。
人如钓渭叟,地似避秦村。
笑语嚣麈远,衣冠古制存。
山寒归路晚,相与尽瓢樽。
今日之集何佳哉!入关剧饮始此回。
登山正可小天下,跨海何用寻蓬莱。
青天肯为陆子见,妍日似趣梅花开。
有酒如涪绿可爱,一醉直欲空千罍。
驰酥鹅黄出陇右,熊肪玉白黔南来。
眼花耳熟不知夜,但见银烛高花摧。
京华故人死太半,欢极往往潜生哀。
聊将豪纵压忧患,鼓吹动地声如雷。
老惫生如寄,春寒梦亦孤。
灯花时自坠,枭语迭相呼。
万里书难得,三年病未苏。
窗深不知晓,但觉动林乌。
寂寂春将暮,迢迢夜未央。
膏残灯焰短,杵急药麈香。
困思栖双睫,羸躯寄一床。
养慵新有味,初志悔轩昂。
丝管纷纷烛满堂,枭卢掷罢夜飞觞。
帷犀风定歌云暖,香兽烟浓漏箭长。
泛菊已成前日梦,探梅又续去年狂。
醉归自笑摧颓甚,冷逼貂裘怯晓霜。
老子舞时不须拍,梅花乱插乌巾香。
樽(zūn)前作剧莫相笑,我死诸君思此狂。
我起舞时狂态尽显,不依节拍、把梅花随意的插在头巾之上。
在酒杯前的种种表现大家不要笑,等到我死了你们就会想念我活着时候的狂态了。
舞时不须拍:不依节拍胡乱跳舞。作剧:嬉戏。乌巾:乌角巾,一种黑色的帽子。
樽:酒杯。
浮世如流水,滔(tāo)滔日夜东。
百年均梦寐(mèi),万古一虚空。
青鸟来云外,铜驼卧棘(jí)中。
相逢惟痛饮,令我忆无功。
浮世:人间。旧时认为人世间是浮沉聚散不定的,故称。
百年:指人的一生。梦寐:谓睡梦。万古:形容经历的年代久远。虚空:天空。
青鸟:神话传说中为西王母取食传信的神鸟。后遂以“青鸟”为信使的代称。云外:比喻仙境。铜驼:铜铸的骆驼,古时设置在宫门的外面。铜驼被荆棘遮蔽。形容亡国后的凄凉、残破景象。
初闻单舫驻官河,喜极翻惊泪眼沱。名士风流垂欲尽,故人星聚拟如何。
萧然短鬓争秋白,少选衰颜入夜酡。六诏天留双剑合,五湖人借片帆过。
袅蹄绣错铁如意,琥珀光淩金叵罗。出箧寸心同解脱,拜嘉双眼为摩挲。
吾安雁序联耕耒,尔道龙标有荷戈。汉典可仍金马祀,夷荒曾嗣白狼歌。
宠王恩数新当减,司隶威仪旧不它。太华也应莲掌色,昆明亦否石鲸波。
先朝玉帛嵩呼盛,今代衣冠禹贡多。三事旧游如见及,第言樗朽合烟萝。
日出东旸谷,赤若赤琼毂。日入西虞渊,赪若赪玉盘。
空中日稍定,团团黄金镜。南陆令我暖,北陆令我寒。
寒暖嗟自可,为汝销朱颜。但见日出入,不见日后先。
长歌出入歌,起我长恨端。