巅崖峭绝撑碧空,倒卧老松如老龙。
奔流落峡喷白雪,石角险过百丈洪。
我昔放舟从此出,捩拖挂帆气欲折。
春风回首三十年,至今认得山头月。
草堂清晨看图画,画里之人闲似我。
波涛汹涌都不知,横箫自向船中坐。
酒壶茶具船上头,江山满眼随处游。
安得更唤元丹丘?相携共上黄鹤楼。
春波漾群凫,戏斗每堪玩。宛转回翠吭,缡振文翰。
声兼江雨喧,影逐浦云乱。唼喋队初交,纷披势将散。
持敌忽同沉,呼俦更相唤。时陈水槛侧,或聚湖亭畔。
长鸣若贾勇,远奋如追窜。荷叶触俱翻,菱丝冒齐断。
鱼骇没中流,鸥惊起前岸。心逾陇雉骄,气压场鸡悍。
海客朝自驱,溪娃晚犹看。稍欲碍行舟,浑忘避流弹。
苦争应为食,幸胜非因算。微鸟昧全躯,临川独成叹。
二仲婵嫣起,清修自一家。
践涂中险阻,宰郡晚光华。
气焰奔金虏,威棱憺铁耶。
料应九峰下,朝露泣姚花。
环非环,玦非玦,中有迷离玉兔儿。
一似佳人裙上月,月圆还缺缺还圆,此月一缺圆何年。
君不见斗茶公子不忍斗小团,上有双衔绶带双飞鸾。
夜深记得临岐语。说花时,归来去。教人每日思量,到处与谁分付。其奈冤家无定据。约云朝、又还雨暮。将泪入鸳衾,总不成行步。
元来也解知思虑。一封书、深相许。情知玉帐堪欢,为向金门进取。直待腰金拖紫后,有夫人、县君相与。争奈会分疏,没嫌伊门路。
卧云庄上残花笑,香似早梅开不迟。
浅色春衫弄风日,遣来当为作新诗。
佛手真法身,晃耀紫金色。
散滿十方界,聚为七袠书。
七袠徧河沙,震誦説妙法。
非聚亦非散,是則法眼觀。
风凄凄兮山之阻,云溟溟兮湘之浦。落日黄兮明月辉,古木苍烟号兕虎。
一瓶西注一瓶东,两径初移绿未浓。忽见白衣持酒至,拟留一斗待秋风。
我不见蔡子,杜门十日余。
今日叩我门,满手携琼琚。
铿锵写我前,杂以贝与珠。
我愕不知报,低头惊且吁。
读毕致于怀,余光溢衿裾。
坐令箪瓢室,磊荦堆璠玙。
我拙寡所合,甘为不材樗。
嗟君何所闻,屡枉长者车。
我来淮南游,霭霭子之誉。
骅骝走千里,凡马安能逾。
奈予不自量,痛鞭而疾驱。
常忧过所往,疲惫伤吾躯。
愿君少待我,且欲休吾驹。
跳奔舍其群,子乐谁与俱。
俯身援其类,是亦仁之徒。
不然但用我,畏甚将逃逋。
何如少待之,效技供子娱。
我无功名愿,与世日益疏。
反慕古沮溺,穷年事耕锄。
皇皇吾夫子,忧世亦勤劬。
虽然竟何就,孰若安以居。
人生各有怀,未用相贤愚。
得乐愿即止,安能较锱铢。
又疑异所任,劳逸事亦殊。
作歌以讯之,子意当何如。