上山采蘼芜,本是王孙草。王孙去不归,妾颜为谁好。
磨砖作明镜,照妾不见容。年年湘水上,洒泪向春风。
妾乘油壁车,郎骑青骢马。愿作双车轮,随郎马蹄下。
成都不可住,郎题桥上柱。临邛道上花,是妾当垆处。
门前沟中水,日夕东西流。上有双鸳鸯,交颈同白头。
白日何皎皎,浮云变重阴。忠义虽云烈,谗巧间君心。
子椒毁屈平,宰嚭恶子胥。怀沙沈湘浦,鸱夷弃五湖。
大义贯金石,何能顾微躯。居高忽下议,卒受傍人愚。
楚王终俘虏,吴国竟丘墟。杳杳九泉暮,衔恨当何如。
我欲竟此曲,此曲伤君神。往者勿复道,寄谢后代人。
怨违情有悲,欢聚理无欺。欢怨非中则,感离难重持。
才见春华交,倏巳晨露滋。秋风吹罗袂,团扇不复施。
团扇与罗袂,用舍各有时。炎寒启迭运,超旷多远期。
勿徒叹捐弃,恩爱倘中移。
展开阅读全文
相如素贫贱,羽翼依文君。
一朝富贵擅名价,文君见弃如束薪。
五羖自傭赁,释褐归强秦。
鸣钟列华屋,膳羞罗八珍。
厌此糟糠妻,悦彼新美人。
二子既失意,瑶瑟流埃尘。
促轸不成曲,未唱先眉颦。
一发动三叹,泪下沾罗巾。
通宵坐披衣,夙昔谁与陈。
愁叹不复道,平明白发新。
结缡奉明德,精诚决浮云。死生誓同穴,富贵安足论。
一朝事势异,缅邈若越秦。风波起对面,谗慝来相仍。
盛衰捷反掌,爱憎一何频。昔者寒炉火,今为甑下尘。
还君锦绣段,著我苧罗裙。念彼求凰曲,恨恨不能陈。