展开阅读全文
大哉观世音,愿力不思议。化身千百亿,于一刹那顷。
香山大因缘,悯念苦海众。慈悲示修證,欲同到彼岸。
受辱不退转,是乃忍辱仙。抉眼断两手,不啻弃涕唾。
欻然千手眼,照用无边际。至人见与执,不在千手眼。
向来弃去时,初无一毫欠。乃至以千记,我亦无赢馀。
是故将示寂,还复本来相。犹如大虚空,云电或风霾。
须臾各霁止,太虚自寥廓。我今仰灵踪,欢喜发洪愿。
今生未丧世,誓愿永归依。更与见闻者,同登无上法。
未信花飞能减春,花飞只恼有情人。
也知造物贾余巧,要作醉眠红锦裀。
千林閴无伴,独秀益孤明。
索笑延幽赏,闻香失宿酲。
天教清到骨,我岂淡无情。
睡起黄昏月,花边洗破觥。
千林阒无伴,独秀益孤明。索笑延幽赏,闻香失宿酲。
天教清到骨,我岂淡无情。睡起黄昏月,花边洗破觥。
拜朔台前春色深,碧云江上几沉吟。
霏红腻绿莲花女,抽尽芭蕉一卷心。
曾见春笺小韵清,曲中传道最多情。
西江大有多情客,不得江东一步行。
展开阅读全文
青云覆嘉林,明月映珠津理绝有连气,况乃在人伦。
历落帅生姿,礼食先一旬。采撷极玄史,词赋落㻞璘。
我生弱冠余,良游非抚尘。子为膳部郎,予入南成均。
今上岁丙子,再见集庚辰。前后各倾展,言笑日温新。
家能造清酒,儿能娱父宾。昔是新相知,今为旧比邻。
上计边越来,醉我凤城春。笑谑不下楼,安知谁缙绅。
契阔四五年,流思月相巡。予满太常秩,子罴思江纶。
日夕梦我归,入门魂魄亲。交手无别言,但问瘦何因。
冠带即延酌,易我以山巾。尺寸了不殊,形影若可循。
世人言我汝,同心徒异身。今看巾帻交,益知头脑匀。
说梦未终竟,报我及城皞。岁寒冰雪中,松心竹有筠。
三叹此何时,灭没旁人嗔。眼观一堂内,梦见千里人。
见交等形隔,卧托乃疑神。素车尚前语,迷途犹见遵。
况我见为人,分明江海滨。立语卒不尽,且坐留饮醇。
易巾果所宜,梦与形骸真。盍簪此为契,弹冠安足陈。
画船催鼓送将行,一醉离觞下玉京。
延阁漏间空紫橐,洞庭波起猎红旌。
曾冠獬廌奸回讋,却佩龙泉种落惊。
莫向江城叹卑湿,贾生不信使群荣。
嗜学尝忘味,说诗堪解颐。
竹林虽晚会,濠上独深知。
兰畹无留馥,凤巢空旧枝。
停云正愁望,横笛未休吹。
冷香疑到骨,琼艳几堪餐。
半醉临风折,清吟拂晓观。
赠春无限意,和雪不胜寒。
桃李有惭色,枯枝试并栏。