不著屐,不弄舟,世间更有佳胜不?人生意气贵各适,安能与世相沉浮。
我乡山水本灵秀,游览所至舒吟眸。阿咸招我出城北,江山共我穷探搜。
君山巍巍峙云表,长江浩浩波东流。嗟余尘网久羁束,何幸与子偕昂头。
山灵招手冯夷啸,放怀直欲淩沧舟。乾坤俛仰一何窄,回顾尘界将安投。
不如乘风跨黄鹤,轻掷世事如閒鸥。白云在天红树远,君听我歌君莫愁。
君不见神仙飘渺排云阙,手执芙蓉呼我俦。拍肩从此洒然去,与君长作蓬莱游。
棹(zhào)举,舟去,波光渺渺,不知何处?岸花汀(tīng)草共依依,雨微,鹧鸪相逐飞。
天涯离恨江声咽,啼猿切,此意向谁说?倚兰桡(ráo),独无聊,魂消,小炉香欲焦。
片帆孤舟,举棹远去,茫茫水国,渺无涯际。在苍茫之中,唯有鹧鸪相逐而飞,点缀着生意。
心情惆怅,仿佛江水也在呜咽,猿声更加悲切。心中依依的乡恋,无处可诉。在百无聊赖时,只好倚栏消遣。此刻,时已晚,香将燃尽。
兰桡:兰舟。欲焦:将要烧成灰烬。
倒骑铁马渡潇湘,澗草岩花不覆藏。
回雁峰高亲到顶,了无佛法可商量。
群峦马上俯崔嵬,海色遥临睥睨回。
万里职方周地尽,千秋风气汉时开。
危峰春晚常吹雪,急峡天晴忽起雷。
闻道粤南犹列戍,将军谁是伏波才。
月儿初上鹅黄柳,
燕子先归翡翠楼,
梅魂休暖凤香篝。
人去后,鸳被冷堆愁。
閒花酝酿蜂儿蜜。细雨调和燕子泥。绿窗蝶梦觉来迟。
谁唤起。帘外晓莺啼。
丁年难再遇。富贵不重来。
良时忽一过。身体为土灰。
{冥冖=宀}{冥冖=宀}九泉室。漫漫长夜台。
身尽气力索。精魂靡所能。
嘉肴设不御。旨酒盈觞杯。
出圹望故乡。但见蒿与莱。
乡园又近春归候。惜别伤春,愁绪如中酒。一春欢意何曾有,好花时节成辜负。
知君亦自难禁受。已有离情,莫看楼前柳。年时乐事休回首,良辰美景怀侬否。
十万旌旗出海方,戈船夜度水云长。数声画角楼头起,吹落遥天万壑霜。