玉河桥下水如车,杨柳当门是我家。
飞过红尘三四点,有人骑马向东华。
日饮长江水,谁知江上心。烟波渺无极,只为别离深。
閒看浮云白,临风清且凉。烟林含紫翠,霜菊閒青黄。
远浦沈孤鹜,荒郊宿野航。心空随地静,木石自相忘。
西风万里至,旷然天地秋。
暮雨生夕凉,百虫鸣啾啾。
楚山晓苍苍,楚水亦悠悠。
骚人试登临,感物增离尤。
所思在遐方,欲往路阻修。
香草有蕙茝,嘉树有梧秋。
白露委芳馨,彫零使我愁。
穷年倦羁窘,江湖思旧游。
纫兰制芰荷,飘泛一叶舟。
肆情云水间,意适何所求。
水声㶁㶁山中路,林深不知林外雨。转来涧深不可渡,沿流直过前山去。
前山脚下溪路斜,隔江遥见山人家。
壮心忽忽剧悬旌,秋气能令客子惊。白雁不闻云外过,清霜先向鬓边生。
铜驼巷陌周东土,金凤楼台邺北城。千古繁华俱一梦,空馀草木战风声。
禹迹江河万古流,史详华夏略穷陬。秦皇无术求三岛,邹衍凭空撰九州。
南北自教鹏运海,古今非复貉同丘。望洋向若嗟何补,且遇青山汗漫游。
满目浮生苦,清时景物非。岸边民舍尽,江上估船稀。
暮色无秋树,寒烟上客衣。浔阳知未远,海舶去如飞。
日午山中道,停骖进步难。碱侵苔径滑,风吹毳袍寒。
匡国终无补,全身尚未安。一尊茅店酒,强饮不成欢。
山名丹凤未应虚,为有高人始结庐。种菊经年堪自老,味兰如昔肯忘予。
缄来开视惊时久,梦里相逢叹日疏。无耐凤雏亦飞去,从今谁寄造门书。