长江西来雨如雾,赤壁苍苍风雨暮。
草木犹疑横槊时,尘沙尚忆焚舟处。
乌林渡口下舳舻,曹瞒已料无全吴。
阵前部曲奔先主,眼中谈笑轻周瑜。
君臣谋合士贾勇,玉帐旌旗亦飞动。
楼橹晴空烟焰高,鱼龙白日波涛涌。
荆门牢落驻残兵,野旷不闻鼙鼓声。
战骨秋埋湖外草,捷书夜报石头城。
雄图霸气两消歇,地老天荒秋一叶。
石上残碑过客题,沙中古剑渔人得。
汉王祠枕碧山隅,诸葛台荒野鸟呼。
千年忠义出师表,万里江山八阵图。
小海歌阑渺平楚,中流日暮犹鸣橹。怪疑铁笛和龙吟,清应冰弦出鱼舞。
响入芦花暗长潮,寒吞树影晴飞雨。溯源欲听巫峡秋,梦绕蛾眉月三五。
风休露欲下,云过月如走。一尊良夜初,万事中年后。
大白真仙人,俗客匪其偶。孤斟不成欢,引影作三友。
我今笑问影,颇亦解事否。既能随我身,胡不开尔口。
倾杯月入怀,停杯月在手。此月岂真月,不饮复何有。
西汉右文治,间气产名儒。一推贾长沙,一推董仲舒。
其实王佐才,董犹逊不如。董氏谈王道,理尚悬诸虚。
贾生论治道,剀切握其枢。苟施诸实事,七国害先除。
其馀推本图,治可返唐虞。惜哉忤绛灌,谪向长沙居。
郁郁赍志没,身后丛毁誉。东坡好论人,曷不以身试。
时当熙丰朝,荆公正言利。章惇吕惠卿,附和俱得意。
何不迎合之,而亦触其忌。放逐老江湖,与贾复何异。
责己固已疏,责人无乃备。人才升降间,世运关隆替。
汉治不复古,端因疏贾谊。
芦荻烧残孟德舟,洞箫吹彻子瞻愁。昨从赤壁矶头过,水冷鱼惊月一钩。
自恨无媒出嫁迟,老来方始遇佳期。
满头白发为新妇,笑杀豪家年少儿。
简素与夙尚,提携得兹器。
春芳席馀红,夏木荫初翠。
酣游性所适,甘脆略云备。
独愧颜氏子,终朝守箪食。
佳月静可饮,一天明水寒。馀光泛不极,徘徊尊俎间。
但觉凉露下,不知清夜阑。醉眠吾有兴,君当下西山。
出门人事厌纷纷,春色三分已二分。十步离山九回顾,一杯到手百无闻。
苍茫天地有如此,磊落古今何独君。欲向荒台问遗迹,水明沙浦只行云。
父兄果能贤,子弟之所托。我生既不才,不足为汝学。
但颇好古书,口能辨纯驳。以古證于今,今人陷沟壑。
不慕笃天伦,智力日相角。匪因财货生,即由妻子作。
不慕农商业,飘飘日嬉谑。呼卢猎毛虫,弯弓落蜚雀。
不读圣贤书,甘心染污浊。戏同牧猪奴,反以为真乐。
不慕亲仁贤,日夜耽糟粕。蚁聚高阳徒,士远如孤鹤。
凡此今人行,为害胜鸩药。所志流卑污,惟家日萧索。
臭名播远近,闻者皆惭怍。劝尔效田荆,诫尔阋墙恶。
劝尔慕伯高,诫尔勿浮薄。劝尔读陶戒,诫尔勿樗博。
劝尔读初筵,诫尔勿酣酌。不见江上潮,一退日以涸。
不见日下冰,一消日以铄。不见地上土,一崩日以削。
不见园中花,一衰日以落。世事总如此,在人自知觉。
尔宜深究图,无徒轻诺诺。