啼不必溯风而振柯,泪不必决溜而倾河。中心自樛郁,五情竟焉他。
吾顾松与栝,众视等春华。冠裳为徽纆,文语强相加。
随涉诣扶桑,弱樯试鲸波。操者竟何言,他人其奈何。
念欲开耳目,周体悉尘沙。自非洪乔质,焉能凌紫霞。
同伴,相唤。
杏花稀,梦里每愁依违。
仙客一云燕已飞,
不归,泪痕空满衣。
天际云鸟引情远,
春已晚,烟霭渡南苑。
雪梅香,柳带长,
小娘,转令人意伤。
风摇庭树云拍天,雪花乱抛如翦绵。
举头三日不见日,屋檐已欹街已填。
富儿围炉笑浮颊,坐绕笙歌飞酒船。
儒生屈膝冻欲死,犹呵秃笔书长笺。
诗成吟哦不知了,儿饥索饭厨无烟。
太平君子万民父,身居天上心民边。
重怀长安桂玉费,急飞宸翰蠲屋钱。
门前卖报走如水,家家顶祝神霄仙。
小人犹有负暄见,轻繇薄税今当先。
楚人得弓未为人,愿将此施均八埏。
武帝横汾继大风,凤衔丹诏出关中。神羊高固能升铎,金马杨庄解荐雄。
苜蓿未移沙苑雪,葡萄终引馺娑宫。十年留滞周南客,梦入长杨看射熊。
河中之水向东流,
洛阳女儿名莫愁。
莫愁十三能织绮,
十四采桑南陌头。
十五嫁为卢家妇,
十六生儿字阿侯。
卢家兰室桂为梁,
中有郁金苏合香。
头上金钗十二行,
足下丝履五文章。
珊瑚挂镜烂生光,
平头奴子提履箱。
人生富贵何所望,
恨不嫁与东家王。
河中之水向东流。
莫愁十三能织绮。
十五嫁为卢家妇。
卢家兰室桂为梁。
头上金钗十二行。
珊瑚挂镜烂生光。
平头奴子擎履箱。
人生富贵何所望。
恨不早嫁东家王。
白头四十未逢知,锻石裨天已后时。
正好中行求独复,岂能上施学颠颐。
生荣死辰如观火,吉去凶来莫问龟。
若有名山归便隐,一编周易是吾师。
阴森老柏少姨庙,炉烟蓬勃疑行云。
祭盘狼籍山鸟饱,巫祝生涯来往人。
浮云高映天上月,月华未落云已灭。
浊水长羡清路尘,浊水尚流尘已绝。
人心不如云与尘,变态无穷旋消歇。
我家火齐堆金盘,朱楼锁烟青冥端。
昨忆闻琴才等闲,夜奔临邛相与还。
凤皇曲成保欢乐,骕骦裘典无艰难。
当炉涤器两憔悴,几度暗啼愁远山。
君侪狗监动人主,君乘驷马跨故园。
檄书呵讥蜀父老,老足洒耻徒小恩。
颜色何尝不如旧,自是心存憎爱间。
我方失意天地窄,君视浮云江海宽。
一身情易复情难,百年有来终有去。
凄凄嫁娶不须啼,出门万里沦中路。
我怜秀色茂陵女,既有新人须有故。
请把阿娇作近喻,到底君王不重顾。
若知此事为当然,千金莫换长门赋。
春画。倦绣。轻揎罗*。背倚秋千。杜鹃。年年恼人三月天。锦笺。空将心事传。小玉偷移筝上雁。弦索断。惊起睡鸳散。粉墙西。杨柳堤。马嘶。谁家游子归。