贫交无厚薄,穷壤无岁时。阴阳倏迁变,观化若等夷。
夏日炎何早,黄尘压空苦热恼,冬日暖何迟,霜威懔慄侵单袿。
凉暄如流去飘忽,转眼芳华已销歇。咨寒怨暑亦何为,松柏森森挺高节。
颜枯手皴未遑惜,维愿年年不离别。绮纨被体奚足欢,丘壑藏身宁守拙。
君不见,后有梁鸿前冀缺。
我生学语即耽书,万卷纵横眼欲枯。
莫道终身作鱼蠹,尔来书外有工夫。
室中度以几,其修去寻一。
广长尺而赢,崇为咫者七。
牖一以为明,墐三以为密。
不供并横肱,所贵劣容膝。
蠖屈忘春霆,龟穹美朝日。
玄冥方用事,万木僵欲溧。
穷阴易中人,戒子谨无出。
於时则然耳,天者傥可必。
相尔室外寒,砖炉坐扪虱。
叠叠烟波隔梦思,离愁几日减要围。
行云自亦伤无定,莫就行云托信归。
采芳未盈手,积润不满寻。游鱼亦何乐,幽客同此心。
安排在所寓,相与忘浮沉。济理趣自足,孰知慕高深。
鹏翻荡沧海,龙起焚山林。体妨反多累,岂若终蹄涔。
尔从咸阳来,问我何劳苦。沐猴而冠不足言,
身骑土牛滞东鲁。沈弟欲行凝弟留,孤飞一雁秦云秋。
坐来黄叶落四五,北斗已挂西城楼。丝桐感人弦亦绝,
满堂送君皆惜别。卷帘见月清兴来,疑是山阴夜中雪。
明日斗酒别,惆怅清路尘。遥望长安日,不见长安人。
长安宫阙九天上,此地曾经为近臣。一朝复一朝,
发白心不改。屈原憔悴滞江潭,亭伯流离放辽海。
折翮翻飞随转蓬,闻弦坠虚下霜空。圣朝久弃青云士,
他日谁怜张长公。
尧没三千岁,青松古庙存。送行奠桂酒,拜舞清心魂。
日色促归人,连歌倒芳樽。马嘶俱醉起,分手更何言。
一壑栖迟久,多生习气消。
行藏无媿怍,梦觉两逍遥。
倩鹤传山信,疏泉洗药苗。
晚来幽兴极,乘月过溪桥。
夙生原是此中人,岭海迁流四九春。已幸还乡逾十载,黄沙点点旧姻亲。
匕首腰间鸣,萧萧北风起。平生壮士心,可以照寒水。