苔石苍苍临涧水,阴风袅袅动松枝。
世间唯有张通会,流向衡阳那得知。
东风原隰绿,迢递接关河。芳草故乡远,斜阳积水多。
楚山春晼晚,客路岁蹉跎。十载犹浮梗,西园忆薜萝。
长夜何漫漫,月照室南端。别离未云几,桂树生秋寒。
西风夜来度,凉绕庭前树。蕊蕊叶底花,团团叶上露。
花开不相见,花落隔乡县。出户独徬徨,花前月如练。
月色迥然秋,相望不胜愁。朝为山中水,日暮出山流。
流波无回澜,夏来若循环。愿言缄此辞,寄彼凌风翰。
入境风烟好,幽人不易传。新居多是客,旧隐半成仙。
山断云冲骑,溪长柳拂船。何当许过县,闻有箧中篇。
献赋才何拙,经时不耻归。能知此意是,甘取众人非。遍陇耕无圃,缘溪钓有矶。此怀难自遣,期在振儒衣。
静中无伴侣,今亦独随缘。昨夜离空室,焚香净去船。
竹外寻诗一径斜,山园八月见梨花。近来无限悲秋意,愁对西风咏物华。
花好能禁几日开,东皇应乏补春才。纷纷怪我耽诗句,点点催人进酒杯。
残片有情栖绿叶,香魂无倚泊苍苔。十分颜色归尘土,处处名园是马嵬。
苍天映清水,下见白云飞。
天水从何来,飞云更何依。
人生亦如此,融结中有机。
此机即天命,吾心端不违。
我生不死命在仙,从师远岳方来旋。
皇天未许斩蛟鳄,腰蟠龙剑徒蹁跹。
尘心洗尽五湖月,意气散作六合烟。
朅来人间四十年,布袍高格恼市廛。
羞称岁星谪下土,谁道许令长后贤。
漳滨老子旧令尹,几岁相识梅溪边。
歌钟秀水动岂料,大笑箕踞当琼筵。
酒酣吴松夸星命,指卿指相大丑妍。
劝我不合甘云泉,玉禾且辍钟山田。
吴松吴松听我言。
君不见明时治历四海传,日至岁差过千载,司天观星多失
躔。
正德戊寅三月建小大,己巳庚午朔晦迁,毫厘参错缪恐千
。
君不见五星宫次本赘牵,尧舜之世实不然。
何况迩来星变不似前,撒沙百万赴海死,妖彗三扫谁咎愆
我命当自造,古人徒可怜。
洛闳一行圣皆死,邪律子平巧莫全。
富贵岂真我辈设,鱼鳖要救生人悬。
功成便放壶中鹤,会自扶摇上九天。