黄四娘家花满蹊,姓名因寄杜陵诗。
孟坚父子编摩久,符玺中郎竟为谁。
早发赵家围,问舟彭蠡涯。每怀辄数日,一别不多时。
乍起无条语,初沾未釂卮。烟波风色远,鱼鸟看人痴。
没马尘埃白昼驰,人生得似此翁稀。西风墙竹疏疏雨,短帽长髯百衲衣。
时人欲作圣贤归,反己由来自不欺。
谈话每虞无十步,持循长恐有虚辞。
砼砼固不为兹必,踽踽宁求可善斯。
吃紧此心常自在,一诚之外靡馀师。
清明小院杏花开。半启朱扉燕子来。晓起梳头对玉台。照香腮。羞睹惊鸿瘦影回。
卧虹千尺界湖光。冷浸月茫茫。当日三高何处,渔唱入凄凉。人世事,纵轩裳。梦黄粱。有谁蓑笠,一钓丝风,吹尽荷香。
孝是人生百行源,先生於此道弥敦。白头犹作婴儿慕,青佩咸知师表尊。
几十百年绍书种,一方寸地植仁根。霜馀硕果今凋谢,重为斯文忆北村。
鸿飞冥冥不可弋,当时肯入搜罗中。暂往自为故人屈,竟归不与馀子同。
眇视富贵意谁识,大关名教功奚穷。近来士气颇卑懦,舣舟祠下歌清风。
秋风汉北雁飞天,单骑那堪绕贺兰。碛暗更无岩树影,
地平时有野烧瘢。貂披寒色和衣冷,剑佩胡霜隔匣寒。
早晚横戈似飞尉,拥旄深入异田单。
钵略城边日欲西,游人却忆旧山归。牛羊集水烟黏步,
雕鹗盘空雪满围。猎骑静逢边气薄,戍楼寒对暮烟微。
横行总是男儿事,早晚重来似汉飞。
白马金贝装,横行辽水傍。问是谁家子,宿卫羽林郎。
文犀六属铠,宝剑七星光。山虚弓响彻,地迥角声长。
宛河推勇气,陇蜀擅威强。轮台受降虏,高阙剪名王。
射熊入飞观,校猎下长杨。英名欺卫霍,智策蔑平良。
岛夷时失礼,卉服犯边疆。徵兵集蓟北,轻骑出渔阳。
进军随日晕,挑战逐星芒。阵移龙势动,营开虎翼张。
冲冠入死地,攘臂越金汤。尘飞战鼓急,风交征旆扬。
转斗平华地,追奔扫大方。本持身许国,况复武功彰。
会令千载后,流誉满旗常。