我昔吏桐乡,穷山使屡蹑。
路险独後来,心危常自怯。
下顾云容容,前溪未可涉。
半崖风飒然,惊鸟争堕叶。
修蔓不知名,丹实坼在荚。
林端野鼠飞,缘挽一何捷。
马行闻虎气,竖耳鼻息嗋。
遂投山家宿,骇汗衣尚浃。
归来抚童仆,前事语妻妾。
吾妻常有言,艰勤壮时业。
安慕终日间,笑媚看妇靥。
自是甘努力,於今无所慑。
老大官虽暇,失偶泪满睫。
书之空自知,城上鼓三叠。
雪消霜入小溪舟。试浮游。上山头。薄薄寒烟,依旧未全收。问道梅花开也未,吟不尽,一春愁。襟怀如此老还休。懒凝眸。转深幽。诗罢一眉,新月又如钩。腊后春前村意远,回棹稳,水西流。
雨阔云难敛,高楼忽晚晴。地卑虽带润,天近自增明。
蚊动初成势,鸦翻过宿声。墙根有孤树,清坐见凉生。
指点东山路,松林一望中。芙蓉争弄日,杨柳半凋风。
我到吟何比,人閒兴偶同。只宜携妓饮,名宦付诸公。
煮饼了长夏,饱外非所忧。既和以滑甘,亦用冷煖投。
芼之蔬茹嘉,一箸真良谋。风轩置盆水,帘虚漾林幽。
更催石鼎煎,瀹此茗雪瓯。且足为口腹,庶得少迟留。
山房无六月,微凉已飕飕。庚伏始云中,不日天下秋。
善来二三友,閒身宜自由。步可著两履,汎可掉扁舟。
破壁委穷巷,孤城带芳洲。初传多黍稌,忽诏捕螟蟊。
但畏妨我诗,恒饥思难抽。
叹息南湖老,诗禅只自深。雨花归宴坐,风叶对孤斟。
城郭舟车会,斋房翰墨林。遥知定中起,吟啸也如瘖。
翠微分得閒风月,再葺斯堂若画图。旧观岂专希白有,新题还拟汗青无。
隔林闻杼情何寄,与客携壶景不殊。山上群仙司下土,蓬莱归路莫踟蹰。
鱼计亭前放鹤归,晚风吹叶正飞飞。策扶老健徐行后,傍水穿云入翠微。
太白孰可作,五松自青山。关关鸟飞集,冉冉云往还。
时世有今古,客意徒悲欢。我来见令君,弦歌游其间。
醉袖舞回时,俗眼应不看。人韵乃如许,结阁横朱栏。
本朝二百年,古文盛欧阳。平生几讨论,皓首诵山房。
谁知落宦网,不暇相携将。旦旦药市游,夜夜隘巷藏。
黄沙扑几席,细尘污衣裳。欲从人乞之,嗫嚅但徬徨。
珍重李校书,爱我穷词章。假借复取赠,转觉厚意长。
聊穷述作心,轲愈参翱翔。向来太玄经,遗我喜若狂。
昼夜测中养,至今迷三方。二书或有尽,盛德胡能忘。