花时闷见联绵雨,云入人家水毁堤(dī)。
昨日春风源上路,可怜红锦枉(wǎng)抛泥。
本该是阳光明媚的春日却是连日阴雨,乌云笼罩大地连日的大雨将堤坝冲毁。
昨天感觉天气良好就启程上路,不成想让这大雨阻了前路停滞不前。
花时:百花盛开的时节。常指春日。
红锦:红色名贵的绢织品。
山西名将好男儿,报国丹心一剑知。貔虎衔枚严号令,犬羊寒胆避旌旗。
九重雨露朝承诏,八阵风云夜出奇。此去西羌应坐困,功臣充国早班师。
黄鹂啼老绿杨树,萋萋草满王孙路。落红无数点苍苔,九十春光倏将暮。
东君何事驾言回,典衣且尽花前杯。殷勤相送共一醉,后会又是明年来。
别离不用伤怀抱,四时代序天之道。君不见功成名遂便拂衣,汉家疏傅辞荣早。
环合青峰插剑长,小平如掌寄禅房。危阑半出云霄上,秘景尽收天地藏。
野阔群山惊破碎,云低沧海认微茫。九华籍甚因人显,迥秀可怜天一方。
置酒登广殿,开襟望所思。春草行已歇,何事久佳期。
武阳昔有埋轮使,慷慨风声今未休。
此老典刑馀故国,乡来仪概动殊州。
曾无遗憾登三寿,忽循优闲卧一丘。
招以哀诗追楚些,未忘吾里尚魂游。
问讯风颠妙喜师,天真海北看孤飞。
如何指是无还地,却作梅州万里归。
雨乍收,小院尘消,云淡天高露冷。坐看月华生,射玉楼清莹。蟠蟀鸣金井。下帘帏、悄悄空阶,败叶坠风,惹动闲愁,千端万绪难整。秋夜永。凉天迥。可不念光景。嗟薄命。倏忽少年,忍交孤令。灯闪红窗影。步回廊、懒入香闺,暗落泪珠满面,谁人知我,为伊成病。
想见寻幽到此山,诗成珠玉笑谈间。
莲花社里千年约,柏了香中半日闲。
寂历松窗连远籁,萦纡竹径断荒湾。
琴堂吏散帘垂书,舁徇何妨数往还。
春风怜病久,分暖到窗纱。雉堞朝无雪,茅茨物有华。
惊心惟节序,快意自生涯。南客今将发,题书可问家。