乡垒新恩借旧朱,欲辞灊皖更踌蹰。
攒峰列岫应讥我,饱食穷年报礼虚。
十年历遍人间事,却绕新花认故丛。
南北此身知几日,山川长在泪痕中。
冠盖青门道,知君自少时。
从容他日喜,奄忽暮年悲。
江月明丹旐,湖风冷繐帷。
音容虽可想,材力竟何施。
中郎笔墨妙他年,晚与君游喜象贤。
款款故情初未憖,飘飘新句总堪传。
英才但未遭文举,明主宁当弃浩然。
投赠临分加组丽,小诗能不强雕镌。
偶向松间觅旧题,野人休诵北山移。
丈夫出处非无意,猿鹤从来不自知。
萧瑟野衣巾,能忘至老贫。
避嚣依市井,蒙垢出埃尘。
接物工齐物,劳身耻为身。
伤心宿昔地,不复见斯人。
山川相对一悲翁,往事纷纷梦寐中。
邂逅故人恩意在,低徊今日笑言同。
看吹陌上杨花满,忽忆岩前蕙帐空。
亦见桐乡诸父老,为传衰飒病春风。
徐熙丹青盖江左,杏枝偃蹇花婀娜。
一见真谓值芳时,安知有人盘礡臝。
同朝众史共排媢,亦欲学之无自可。
锦囊深贮几春风,借问此木何时果。
展开阅读全文
杜生四五十,孝友称乡里。
隐约不外求,耕桑有妻子,藜杖牧鸡豚,筠筒钓鲂鲤。
岁时沽酒归,亦不乏甘旨。
天涯一杯饭,风昔相逢喜。
谈辞足诗书,篇咏又清泚。
都城问越客,安否常在耳。
日月未渠央,如何弃予死。
古风久凋零,好学少为己。
悲哉四明山,此士今已矣。
十载九华边,归期尚渺然。
秋风一乘传,更觉负林泉。