独芳三径属秋深,清致贞姿快赏心。
解道卓为霜下杰,平生靖节最知音。
一簇疏篱有野花,不应青女妒容华。
繁英自剪无人插。只有黄蜂趁蜂两衙。
忆得寻流日,重来走一遭。
跨门相见处,全不犯波涛。
溪上寒梅初满枝,夜来霜月透芳菲。
清光寂寞思无尽,应待琴尊与解围。
真宰偏饶(ráo)丽景家,当春盘出带根霞。
从开一朵朝衣色,免踏尘埃看杂花。
真宰:指自然之性。
朝衣:君臣上朝时穿的礼服。尘埃:飞扬的灰土。
庆佳辰。熊罴协梦生申。记当年、曾游月殿,笑谈高跃龙津。德弥高、源流孔孟,才迥出、黼黻卿云。亟步华涂,蜚英腾茂,姓名端的简枫宸。最好是、雍容兰省,直道事吾君。还知否,承明倦直,来抚斯民。算人生、五马最贵,朱旛画戟行春。讼庭清、祥风和畅,铃斋静、佳气氤氲。寿宴香浓,梅繁柳嫩,年年今日劝芳尊。须信道、朱颜不老,眉寿等松椿。从兹去,衮衣特立,廊庙经纶。
水阔雨萧萧,风微影自摇。
徐娘羞半面,楚女妒纤腰。
别恨抛深浦,遗香逐画桡。
华灯连雾夕,钿合映霞朝。
泪有鲛人见,魂须宋玉招。
凌波终未渡,疑待鹊为桥。
芍药承春宠,何曾羡牡丹。麦秋能几日,谷雨只微寒。
妒态风频起,娇妆露欲残。芙蓉浣纱伴,长恨隔波澜。
鹳鸣垤上己多情,底讶东风习习清。马首湿妨寻柳兴,担头寒涩卖花声。
云飞远堞如灰白,萤度疏帘似火明。自是丰年元有兆,南郊曾庆礼初成。
谏苑清风不可追,词林寥落旧心知。倒衣曾作趋朝敬,反袂真成丧道悲。
万里修途怜折轴,半轩残雨忆弹棋。楚江浩荡庐山迥,目断丹旌伫立时。