炎夏居壁根,凉秋噪篱侧。
安得懒妇名,岂其旷乃职。
不念作茧劳,徒能促人织。
秾李夭桃堆绣。正暖日、如熏芳袖。流莺恰恰娇啼。似为劝、百觞进酒
少年未用称遐寿。愿来岁、如今时候。相将得意皇都,同携手、上林春昼。
当时相送向京华,同见秋杨起叹嗟。
君自客回侬又客,漫天春恨似杨花。
岁在彊梧大渊献,独蛰衡门悲逝景。疟鬼胡为苦见雠,使我枯肠益悽哽。
初疑筋骸稍钳束,引臂嘘呵绝驰骋。须臾颤掉力弗禁,齿牙下上声相并。
蒙戎虽有狐裘温,
我生空负月临奎,文学何曾遂昔期。柳子未成非国语,匡衡徒患作人师。
探珠赤水欣同调,结屋青萝得所依。泉石要为中世托,姓名岂料九重知。
东西御馔尝分赐,出入天门更不疑。虎籞秋严威闪闪,龙楼日转影祁祁。
年华自觉随流水,造化谁言类小儿。别梦屡形分讲席,归田一似旧㳺时。
常随采药衣沾雾,几度寻花屦带泥。投老幸知同臭味,此生端不慕轻肥。
芳筵夜秩杯行数,绛烛春融客醉迟。一代耆英都在坐,百年文献欲还谁。
独怜邺下支离叟,莫斗长安绝妙辞。赖有西风吹酒醒,搔头向月谩赓诗。
园庙何年废,登临有故丘。孤村连日静,多雨及霖休。
常与秦山对,曾经汉主游。岂知千载后,万事水东流。
早雁忽为双,惊秋风水窗。夜长人自起,星月满空江。
女羞夫婿薄,客耻主人贱。
遭遇同众流,低回愧相见。
君非青铜镜,何事空照面。
莫以衣上尘,不谓心如练。
人生当荣盛,待士勿言倦。
君看白日驰,何异弦上箭。
女子不光彩是由于她夫婿的轻视,客人感到羞愧是由于主人轻贱他。
我的遭遇和这些人一样,只好低头徘徊,和尊高的人见面感到羞愧。
您不是青铜的镜子,为什么只是看表面呢?
不要因为我衣服上有尘土就不以为我的心像白练那样纯洁高尚。
当您的人生处在荣华富贵的高峰时,也不要对地位低的人感到厌倦。
您请看太阳升落,时光飞驰,和弦上的箭一去不返有什么区别呢?
羞:不光彩,不体面。薄:轻视,刻薄。耻:感到羞愧。贱:轻贱,不重视。
众流:指前文的“羞女”和“耻客”。低回:也作“低徊”或“低廻”,徘徊。
练:白色的丝绢,比喻人心清白高洁。
白日驰:本文指时光飞快,暗示人生的荣华富贵转瞬即逝,并不是永恒的。白日,太阳,阳光。
中年爱书画,益我难纷陈。谁谓雕虫技,能写天地真。
闭户到万里,何必舟与轮。平生好山水,登涉劳精神。
读书苦歰口,有如姜桂辛。掩卷易茫然,何处问前津。
同志不易得,离合有前因。金尽交自疏,直言易忤人。
无如绘画妙,披之满室春。心体得畅适,早晚常相亲。
随笔得奇境,入座耳目新。再拜书与画,真比席上珍。
月落孤斋夜色浓,戍楼深处鼓鼕鼕。身如绕树南飞鹊,影似伤弓北地鸿。
往事肯随春梦散,斜阳犹忆日轮东。英雄成败非今日,狐史千秋自有公。