谁将短笛怨中吹,肠断孤鸿对落晖。宾馆正逢尘榻下,秋江又报客帆归。
天涯同榜几人在,江左前朝旧事稀。却忆太平门外路,隔湖烟树雨霏微。
寒日短,草露朝晞。仙鹤下,梦云归。大椿亭畔苍苍柳,怅无由、挽住天衣。
昭阳深,暝鸦飞。愁带箭、恋恩栖。笳箫三叠奏,都人悲泪袂成帷。
正是木翁六六年,三朝幸作太平仙。浊醪粗饭供吾老,幻化尘生信彼天。
怯冒风波游宦海,喜观孙子种书田。初筵具共宾朋醉,何羡金张珥汉蝉。
白露滴江城,江声绕秋至。
心赏不在兹,幽芳渺难寄。
木叶号蝉悲,水荇潜鳞戏。
日气淡芙蓉,云阴生薜荔。
栖栖王子情,默默楚人思。
未及湘累醒,且共蓬池醉。
遥松起暝色,虚竹惊寒吹。
物往年序迁,情存风景异。
樵歌归影迟,新月忽在地。
生怕云门打杀伊,韬光晦迹许多时。而今再出头来也,天上人间更有谁。
国清尊胜北山隅,证果报恩同一区。
地藏荒芜并报国,尚余悟性斗牛墟。
制止遗踪底处寻,相传笔授此丛林。
毗庐四万八千卷,正要墨池如许深。
旌旗晓过大江西,七校前驱万队齐。千里政声人共喜,
三军令肃马前嘶。恩沾境内风初变,春入城阴柳渐低。
桃李不须令更种,早知门下旧成蹊。
曾共刘谘议,同时事道林。与君相掩泪,来客岂知心。
阶雪凌春积,炉烟向暝深。依然旧童子,相送出花林。
平生金石友,沦落向辰州。已是二年客,那堪终日愁。
尺书浑不寄,两鬓计应秋。今夜相思月,情人南海头。