夜阑立语意萧然,似与黄冠有宿缘。
不用天坛飞皓鹤,知君家世是神仙。
山河双阙险,风雨二台尊。浪破天无岸,云垂海有门。
亲朋断消息,衰老在乾坤。欲采枫香汁,灵丸制返魂。
去去知未远,依依甚初别。他乡至下心,昨夜阶前雪。
终日读书仍少孤,家贫兄弟未当途。适远才过宿舂料,
相随惟一平头奴。男儿出门事四海,立身世业文章在。
莫漫忆柴扉,驷马高车朝紫微。江南驿使不曾断,
迎前为尔非春衣。
乌夜啼,江月皎皎流寒辉。去年养子丛木底,今年九子俱不归。
夜夜啼,声惨悽,网罗天地难高飞。反哺之恩竟寂寞,风巢冷落秋烟稀。
乌夜啼,啼相思。
碧梧坠露惊秋早,罗帏辗转愁难晓。乳乌啼断井栏西,闺中一夜青丝老。
只可闺中伴我愁,乌啼切莫向边州。卢龙碛里征人在,多恐闻时也白头。
文翁石室已千秋,世有兴衰化自流。
贤嶲相望承学粹,朝廷繇此得人优。
太平典礼当传习,盛际文章正讲求。
师友琢磨期不{左卷右力},岷峨秀气与云浮。
乌哑哑,夜漫漫。露滴梧桐金井寒。明星历历河渐横,花摇月影动朱阑。
银箭金壶漏欲残,起傍纱窗泪自潺。
碧烟障楼天欲暮,飞乌夜集芜城戍。
云外毕逋衔尾来,月明腷膊同枝语。
楼中有人辍机杼,玉笙怨咽凝江雾。
惆怅幽栖夜未阑,桂树秋风兰叶露。
金井梧桐霜叶飞,寒乌哑哑中夜啼。
兰闺少妇停灯宿,梦见征人塞上归。
相思未诉乌惊起,千结柔肠碧窗里。
鹍弦羞涩掩瑶琴,线断红珠泪如洗。
啼哑哑,声不住。
牵辘轳,逐乌去。
人人各有一菩提,争奈寻常习罔迷。只有一人迷不得,五更先已过曹溪。