满庭春色醉芳菲,影落朱栏若有期。月下参差人静后,日边零落雨晴时。
香魂暂逐行云去,娇态还从淑景移。最惜年年寒食候,风吹万点重堪悲。
尘浥多人路,泥归足燕家。可怜缭乱点,湿尽满宫花。
紫殿秋风冷,雕甍落日沉。裁纨凄断曲,织素别离心。
掖庭羞改画,长门不惜金。宠移恩稍薄,情疏恨转深。
香销翠羽帐,弦断凤凰琴。镜前红粉歇,阶上绿苔侵。
谁言掩歌扇,翻作白头吟。
繁弦奏渌(lù)水,长袖转回鸾(luán)。
一双俱应节,还似镜中看。
渌水:古曲名。回鸾:古代舞曲名。
应节:应合节拍。
冰霜骨格玉精神,索笑巡檐不厌频。
清瘦绝如人有韵,品题除是笔无尘。
一枝影裹溪山晚,万斛香中天地春。
几度见渠诗便好,此花前世定诗人。
影欹晴浪势欹烟,恨态缄言日抵年。轻雾晓和香积饭,片红时堕化人船。人间有笔应难画,雨后无尘更好怜。何限断肠名不得,倚风娇怯醉腰偏。
天香不数魏姚家,玉砌雕栏护绛纱。
闻说弓旌遍岩穴,怜才应是胜怜花。
千年瓴甓竟谁留,北苑西坑未可酬。丽藻刻文传魏代,紫苔生润出漳流。
歌声已散宫墙废,霸业都忘翰墨收。慎勿濡毫吟穗帐,恐教罗绮结春愁。
乞得残形返故丘,满江明月送归舟。百年事业随身老,三岛烟霞入梦稠。
花下自吟移短榻,海中相伴有驯鸥。春田鸭粟家尝酝,长醉无人笑白头。
铁石槎牙玉粒姿,诗中图书中诗。
半稜山色初晴后,一截豀烟吹欲暝时。
流水带云栖瘦影,小窗和月上横枝。
老来自觉吟情拙,莫遗孤山怨鹤知。