圯上求西舍,隆中买北邻。
种花行造化,移竹试经纶。
山寒雨点半成雪,石冷泉流旋作冰。
坐至夜分眠不得,荧然欲灭案头灯。
丈夫贵壮游,托意务开济。闯门讵事宜,纡筹当远谛。
与君同乡友,结交始燕蓟。片言金石固,情好逾兄弟。
尤轸用世心,六合一平睇。余本凡庸质,因君日摩厉。
困顿走塞垣,君远更数递。雄疆绥远城,皇舆职方系。
是地汉瓯脱,元封首除薙。旋踵遗育蕃,乌桓错白题。
石槐辟王庭,猗大飨帝。歠仇水深黑,盛乐宫崇丽。
一从六镇设,怀朔屹屏蔽。人民乐清宴,毛物竞般裔。
正光水德衰,沈沦入荒翳。倔强兜牟族,狂忍恣刲劙。
穹苍厌昏德,五日照妖沴。豪椎铁山碎,力夺金人祭。
单于设都护,受降奉盟誓。巨憝起幽陵,荒服咸反噬。
自此外声教,隔绝终唐世。阻午部族昌,遥辇霸图继。
鸣
风叶作离声,萧然客独行。多情故山月,常向马头明。
吴市畸人,燕都逐客,南冠寄食,西第佣书。
已伤飒飒三秋,更苦奄奄一病。
繁华耀日,难依桃李之荣;乱叶吟风,空逐梗萍之困。
睹兹衰草,倍触羁怀。
爰托篇章,聊鸣感愤。
春光一夜到皇都,细草茸葺茁九衢。
绿作酒茵花底布,青为舞席树边铺。
才发园林又离落,已遍郊墟及城郭。
微寒微暖日融融,不雨不晴烟漠漠。
别有轻风拂面来,似教著意一时栽。
初生墙角那输柳,渐长阶前不辨苔。
初生渐长春亡赖,颜色虽同异根蒂。
已效虞兮号美人,还随郑氏名书带。
从他曲径与平堤,百里春城一望齐。
衬将乳燕呢喃舌,染向名驹蹀躞蹄。
长长短短纷如许,何处冶游无笑语。
醉时藉枕任王孙,斗处追寻怜士女。
水边林下偶潜窥,正在名园逐队嬉。
罗袖低笼藏不见,翠钿轻落隐难知。
风来枝叶交相亚,亦有幽花自开谢。
根软偏宜踘蹴场,茎柔不耐秋千架。
别生一种深宫里,宫树宫云贵相比。
内庭尝映小娥裙,驰道曾承至尊履。
更有春期暗里潜,和泥印出凤鞋尖。
行云只恐朝将化,多露宁愁夜欲沾。
一春将尽封姨恶,草头红日浑如错。
已当二月三月余,渐见桃花李花落。
落花无数随泥淖,时过难干草相较。
蝶翅初依帘幂间,蛙声偏向池塘闹。
长夏犹然好时节,一到凉天有分别。
才经秋雨便离披,更入秋风易销折。
秋雨秋风打复吹,秋风萧索一庭悲。
江州司马衫都湿,金谷姬人发乍披。
轻云蔽天寒意动,遂有微霜忍相送。
泥深张径昼无人,水落谢池宵不梦。
道傍篱下总葳蕤,欲直还欹力不支。
恍类名花初睡后,只疑弱柳乍眠时。
如绵似雪苔相衬,半死全枯有谁认。
飒飒无缘入纤手,萧萧祗合随衰鬓。
背霜几种人留得,憔悴无过迟顷刻。
腐时不若化流萤,死后可怜同促织。
纷纷傍岸复临流,客到寒郊不肯留。
拾翠已忘前度乐,踏青谁记昔时游。
远目何堪立高垄,但有枯荄目前壅。
青处难寻学士湖,白边错认明妃冢。
此时豪华游猎客,蹂躏何曾少怜惜。
犬鹰空说有精神,狐兔自然无窟宅。
莫怪山童不管取,天心催折人无主。
鸟从雪下啄还悲,犊过霜前啮尤苦。
北风射人寒益峭,漫向空原恋残照。
斧斤但许给山樵,烟火只堪供野烧。
独有天涯作羁旅,几回欲削还延伫。
忍教落叶无栖泊,任取飞蓬多伴侣。
也知人世自无情,此草虽枯旋复荣。
待得春风吹到处,丛丛重向日边生。
小雨润蔬荚,凉风展梧影。
云连沙际白,天开数峰净。
湖楼百尺高,坐觉秋日永。
宽锄十亩园,余事一笑领。
荷枯水却清,桂晚霜未冷。
谁能悲寒螀,聊忻小蛙黾。
饱客新荳菹,驾我双舴艋。
放浪诚有道,居然惜俄顷。
裘马五陵客,相逢入酒肆。匣中龙剑连夜吼,人间定有不平事。
千金散易尽,潜身入蒿莱。感激在意气,荆高俱粗材。
手掷人头笑归坐,锦筵红烛乾百杯。酡颜色转青,停杯默不语。
荒鸡鸣四野,长揖出门去。主人追送尘茫茫,残月在门不知处。
荼蘼枝亚牵成屋,荼蘼花满香浮谷。南邻西邻招不来,风落残花惊簌簌。
蘋藻春芹竟川绿。
恋此东林社,应怀出世才。刹那诸漏尽,初地一花开。
飞鸟迎归锡,游龙识渡杯。未须怜去住,知为众生来。
城南有怨妇,含情傍芳丛。自谓二八时,歌舞入汉宫。
皇恩数流眄,承幸玉堂中。绿柏黄花催夜酒,
锦衣罗袂逐春风。建章西宫焕若神,燕赵美女三千人。
君王厌德不忘新,况群艳冶纷来陈。是时别君不再见,
三十三春长信殿。长信重门昼掩关,清房晓帐幽且闲。
绮窗虫网氛尘色,文轩莺对桃李颜。天王贵宫不贮老,
浩然含泪今来还。自怜春色转晚暮,试逐佳游芳草路。
小腰丽女夺人奇,金鞍少年曾不顾。(有逸句)
归来谁为夫,请谢西家妇,莫辞先醉解罗襦。