相唤檐前度,嘤嘤柳外莺。寒衣裁未就,忽断剪刀声。
此生何处遂,屑屑复悠悠。旧国归无计,他乡梦亦愁。飞尘长满眼,衰发暗添头。章句非经济,终难动五侯。
北出阴关去,何人肯待君。无青山拥晋,半浊水通汾。雁塞虽多雁,云州却少云。兹游殊不恶,莫恨暂离群。
客行西入函关道,秀气东来满关好。
北顾黄河天际流,回望荆山欲倾倒。
前瞻太华三峰高,中天屹立争雄豪。
群山朝岳皆西走,势似长风驱海涛。
金天杀气何萧爽,羽驾飙轮应可往。
安得云梯倚碧空,上拂烟霞看仙掌。
金陵分手再,江路岁华深。日落鸿遵渚,星稀鹊绕林。
行藏君独善,忧患我同心。青镜频看发,毋令白雪侵。
岁律催迟暮,乡心适遁潜。子鹅春饼细,香菜晚羹甜。
茅岫山云合,桐湾客路淹。幽栖如可卜,囊罄亦何嫌。
孟冬初寒节气成。
悲风入闺霜依庭。
秋蝉噪柳燕辞楹。
念君行役怨边城。
君何崎岖久徂征。
岂无膏沐感鹳鸣。
对君不乐泪沾缨。
辟窗开幌弄秦筝。
调弦促柱多哀声。
遥夜明月鉴帷屏。
谁知河汉浅且清。
展转思服悲明星。
孟冬初寒节气成。悲风入闺霜依庭。秋蝉噪柳燕辞楹。念君行役怨边城。
君何崎岖久徂征。岂无膏沐感鹳鸣。对君不乐泪沾缨。辟窗开幌弄秦筝。
调弦促柱多哀声。遥夜明月鉴帷屏。谁知河汉浅且清。展转思服悲明星。
草木起寒色,望来秋更清。
舟横遥夜月,风度隔城更。
避俗心虽在,休官疏未行。
空惭旧吟侣,有句续唐声。
万仞钟山著屐登,中原今隔几崚嶒。
自怜不及天边雁,岁逐春风到八陵。