此生何处遂,屑屑复悠悠。旧国归无计,他乡梦亦愁。飞尘长满眼,衰发暗添头。章句非经济,终难动五侯。
高眠终不起,远趣固难知。琴剑今无主,园林旧许谁。苔封僧坐石,苇涨鹤翘池。后代传青史,方钦道德垂。
高秋偏入望,霁景倍关情。落木满江水,离人怀渭城。山高孤戍断,野极暮天平。渔父时相问,羞真道姓名。
释律周儒礼,严持用戒身。安禅思剡石,留偈别都人。雨合吴江黑,潮移海路新。瓶盂自此去,应不更还秦。
百里传呼二尹来,理民须仗济时才。舟行越水鲸波息,路指闽关瘴雾开。
群吏不须钤纸尾,苍生无复堕颠崖。桥门此日难分手,千里驰书慰老怀。
阶前月色与蛩声,阶上愁人坐复行。秦谷入霜空有梦,越山无计可归耕。穷途若遣长堪恸,华发无因肯晚生。不似扁舟钓鱼者,免将心事算浮荣。
繁如瑞雪压枝开,越岭吴溪免用栽。
却是五侯家未识,春风不放过江来。
一簇簇梅花绽放压低枝头,不用翻山越岭到处栽种,随处都可成活。
只是权贵之家却看不到梅花的坚毅品格,和煦的春风迟迟不肯到来。
五侯:泛指权贵之家。
草草眷徂物。
契契矜岁殚。
楚艳起行戚。
吴趋绝归欢。
修带缓旧裳。
素鬓改朱颜。
晚暮悲独坐。
鸣鶗歇春兰。
江南倦历览,江北旷周旋。怀新道转迥,寻异景不延。
乱流趋孤屿,孤屿媚中川。云日相辉映,空水共澄鲜。
表灵物莫赏,蕴真谁为传。想像昆山姿,缅邈区中缘。
始信安期术,得尽养生年。
晨风一嘘吸,吹落羲和车。
细雨海上来,蒙蒙弥空虚。
骄阳不驭世,冥色惨不舒。
寒暄各异恨,晴晦丙弗愉。
百年苦劳役,汲汲胡为平。
达人识此意,裂冕轻毁誉。
阳春玩小儿,入眼等空无。
小草檐闲碧,青山门外癯。
读书破万卷,只以益懦愚。
徒步历州郡,穷途泣海隅。
拏空窥五岳,破碎混中区。
忽然生八翼,轻身浮天衢。
初见海如勺,熟视益模糊。
撮土载万类,旦夕相诛锄。
强弱不可尽,星火何稀疏。
微尘点点外,幽暗不可居。
归来观五蕴,微命系囚俘。
贪痴杂粪秽,妄葆千金躯。
仙释同日死,儒墨徒区区。
佳人进美酒,痛饮莫踟蹰。