小时不识数,两手道十五。
醉来学骑马,堕马亦不苦。
日暮狂歌草泽中,月出东墙那怕虎。
一年两年复两年,短发萧萧鬓可数。
千重饥寒傍泰州,日出日没坐一楼。
风帘不动杏花雨,冒雨冲花问客舟。
舟泊平沙天喜晴,谁家楼上踏歌声。
探囊沽酒不尽醉,醉死溪山鬼亦清。
隔岸黄鹂语,当轩白鸟斜。晚来风紧处,飞絮满人家。
人静月轮高,月高人意消。人邀月共语,人月两无聊。
隔帘粉蝶舞参差,树影低垂绿满池。几阵微风书幌静,北窗高卧落花时。
丝丝杨柳弄新晴,绿树阴中鸟自鸣。梦醒檐前闻铁马,叮咚声里卖花声。
春来街砌,春雨如丝细。春地满飘红杏蒂,春燕舞随风势。
春幡(fān)细缕春缯(zēng),春闺一点春灯。自是春心撩乱,非干春梦无凭。
春色满大地,春雨细如丝。红杏花开落满一地,成群结队的燕子随风飞舞。
怀念远去良人的女子啊,将春幡挂满柳枝头;春闺不眠之夜,陪伴她的只有一盏孤灯,还有孤灯下那摇曳的身影。为什么会有这样的梦?恼人烦乱的不是春光,而是自己的一颗春心。
幡:春旗,旧俗在立春日挂春幡,作为春至的象征。春缯:春衣。缯:丝织物的总称。
撩乱:纷乱。无凭:无依据。
花滴露,柳摇烟,艳阳天。雨霁山樱红欲烂,谷莺迁。
饮处交飞玉斝(jiǎ),游时倒把金鞭。风飐(zhǎn)九衢(qú)榆叶动,簇(cù)青钱。
玉斝:古代酒器。九衢:形容草木枝茎茂密交错。青钱:形容榆叶。
手谈心力拙,耳语口脂香。以旧相思告,将新嘉会忘。
乡音方半改,卷发尚前妆。既见终疑梦,悬心犹未降。
犯寒先报数声雷,待约还停绕屋梅。
山霭渐沉惊密密,雨丝初送转皑皑。
戏量晓砌携筇步,欲拭春粘着屐回。
湖水如妆景如画,可堪痴坐画垆灰。
雅性厌喧隘,结庐林野中。林中果何有,势利罕相从。
异哉四子心,春江溯孤篷。洒洒竹方雨,泠泠松欲风。
贫家百无为,蔬食随所供。但于文义间,稍愿相磨砻。
顾此有馀乐,言旋胡匆匆。人生难定期,往往如萍蓬。
岂不易分别,谈谐谁与同。尚怀秋花前,兴满山园东。
豆寒始能荚,韭润亦已丛。傥或不遐弃,清游应可重。