草,草。折宜,看好。满地生,催人老。金殿玉砌,荒城古道。青青千里遥,怅怅三春早。每逢南北离别,乍逐东西倾倒。一身本是山中人,聊与王孙慰怀抱。
印留麋鹿野禽踪,
岩壑渔矶处处逢。
金谷晓凝花影重,
章台春影柳阴浓。
石桥羽客遗前迹,
陈阁才人没旧容。
归去扫除阶砌下,
藓痕残绿一重重。
世事方屯艰,经营赖上材。小心参帷幄,大力运昭回。
入座香风满,怀人梁月催。笑言通梦寐,杯斝屡追陪。
徐孺沈忧久,元龙爽气开。旅途虽偃蹇,高义感风雷。
频有西园赏,无虞江夏灾。欣逢瑶海使,新自日边来。
正值龙山会,兼陈戏马台。可令南极老,黄发倚邹枚。
九疑山中得道女,春寒石上饮流霞。不知遗却玉条脱,独倚东风暮竹斜。
深院清明冷凤箫,梨花寂寂雨潇潇。
秋千一架红墙角,终日无人影自摇。
枝斗纤腰叶斗眉,春来无处不如丝。霸陵原上多离别,少有长条拂地垂。
皇帝甘泉受计时,宝奁亲授走冰夷。今朝朝著张骞出,后夜天文李合知。
云绕勾吴分贝阙,春生英簜下龙墀。深惭礼乐光华外,剩得曹刘祖道诗。
天与孤高花独新,世间草木信非伦。
影涵水月不受彩,气傲冰霜何待春。
冷淡自能驱俗客,风骚端合付幽人。
往来百匝阶除里,顿使心无一点尘。
荒村尘锁人寂寥,况复寒雨鸣潇潇。一镫在壁凄无色,照见离人魂欲绝。
悲风惨澹千嶂云,破榻病眠愁向君。羡君长吟声独苦,强作微呻答商羽。
灵山仙侣皆嵯峨,嗟余五蕴戕冲和。一齿已足窘百体,万窍怒作殊未已。
愁心夜傍西山飞,梦里征途屡是非。山中一雨瞀昏晓,故园有托归应早。
我闻读书如游山,一空清虚天往还。澄潭水静潜鳞跃,忽芥吾胸生五岳。
闻君筑屋匡山巅,上有古寺名栖贤。归宗瀑挂一千丈,幽愿夙结神区想。
楚越相携岂偶然,忧来坐令佳兴捐。我生邂逅那有定,龙蛇出没影流镜。
幽人滞迹多名乡,君身梦晋非寻常。新诗留听旗亭唱,此日离杯勿惆怅。
不假阳和力,孤生造物先。九天犹浑沌,一树已婵娟。
节候每相左,冰霜竟失权。只因高欲绝,无意竞新年。