放翁小艇轻如叶,只载蓑衣不载家。
清晓长歌何处去,武陵溪上看桃花。
春秋岂敢措一字,宾主不须谈两都。万事尽皆皮里著,为君终日鼓咙胡。
寂寥银烛与金盘,睡足帘前怯晓寒。
不是诗人赏幽兴,雨中深院有谁看。
黄金蔌蔌满垂杨,尚有春寒到画堂。
酒力渐销歌扇怯,入帘飞雪带梅香。
平生寥廓意,持此结情亲。明月隔千里,沧洲同几人。
依依寒雁渚,淼淼落花津。我独乘桴去,思君愁白蘋。
曲江池畔龙化鱼,明光宫前垂献书。丈夫意气薄霄漠,健翮不受樊笼拘。
归来吴门领燕月,三尺剑光飞刻缺。不容匣底绣紫苔,要封塞外天骄血。
我曾曳裾趋后尘,壶觞觚墨时相亲。荆卿台前雪没胫,狂游不惜肌肤皴。
南薰楼头一分手,过隙光阴白驹走。翠帘两度见飞萤,消息不闻空仰斗。
今夜翩然入梦魂,五色彩笔扛昆崙。白日下照寸心苦,好风吹入金马门。
金马之门在天上,双双玉人笑相向。梦回海角只孤吟,千里百里相思心。
霜华满地月华白,悠悠何处鸣寒砧。
尚记维川死,今年又哭公。
琴声辞夜月,书叶卧春风。
儿女数行泪,亲朋十九空。
我翁方念母,忍泪课儿冲。
往年吟月社,因乱散扬州。未免无端事,何妨出世流。
洞庭禅过腊,衡岳坐经秋。终说将衣钵,天台老去休。
楚后萍台下,相逢九日时。干戈人事地,荒废菊花篱。
我已多衰病,君犹尽黑髭。皇天安罪得,解语便吟诗。
自笑客行久,我行定几时。绿杨已可折,攀取最长枝。
翩翩弄春色,延伫寄相思。谁言贵此物,意愿重琼蕤。
昨梦见惠连,朝吟谢公诗。东风引碧草,不觉生华池。
临玩忽云夕,杜鹃夜鸣悲。怀君芳岁歇,庭树落红滋。