闻道江乡吹战尘,叵堪鼙鼓震于邻。
荒城少有飞花处,高塚多无擘纸人。
沙塞榆枯难取火,玉关柳少化为薪。
遥知玉座焦劳处,闲却龙舟阁水滨。
瓜芋村边一亩宫,闭门不复问穷通。
生羞奏技伶人里,死怕标名狎客中。
讲学有谁明太极,吟诗无路和薰风。
身今老矣空追悔,但祝吾儿勿似翁。
江都车马满斜晖,争赴城南未掩扉。
要识梅花无尽藏,人人襟袖带香归。
元日家童催蚤起,起搔冷发惜残眠。
未将柏叶簪新岁,且与梅花叙隔年。
甥侄拜多身老矣,亲朋来少屋萧然。
人生智力难求处,惟有称觞阿母前。
不但春妍夏亦佳,随缘花草是生涯。
鹿葱解插纤长柄,金凤仍开最小花。
老凤苍然姿,雏凤锵然鸣。
一见渠父子,令人英气生。
大尚傲一世,不肯揖公卿。
小尚刷羽毛,势欲追风鹏。
吾州八千士,下笔电雹声。
小尚洒墨汁,一笑万人惊。
姓名登天府,纸价高帝城。
勖哉更摩厉,制胜在此行。
相遭又相别,勿作儿女情。
舟行得秀句,寄我增双明。
花早春何力,香寒晓尽吹。月摇横水影,雪带入瓶枝。
山行两日厌荒凉,田少山多多更长。一望不曾亏碧草,半分何似借青秧?
翠旌绿纛夹车轮,龙作长身铁作鳞。
莫笑道傍数松树,古来老却几官人。
出得西湖月尚残,荷花荡里柳行间。
红香世界清凉国,行了南山却北山。