寒夜悄无声,虚廊走风叶。忽忽疑有人,欲窥心转怯。
司马年来多病渴,小楼凉雨趁高眠。无端一树樱桃熟,勾引莺声到枕边。
直排阊阖挽天潢,到得云章自帝乡。
电抉雷掀惊伟特,韵成钧奏快铿锵。
紫泥新拜丝纶宠,前席行依日月光。
禁侍燕闲如献纳,愿将民瘼达君王。
昔仰南洲德,今逢世嗣贤。
声名江左重,文教汉东专。
君意思空马,吾生肯绝弦。
江头无语处,一叶浪花前。
旭日下庭除,春风吹牡丹。闻落洛阳花,佳种殊觏难。
兹独锡嘉名,艳色人所欢。柔枝纷披拂,掩映有猗兰。
尔兰何为者,颇杂众芳间。众芳能蔽盖,浓露绝夜阑。
犹复发异香,幽砌殊自安。忘与牡丹花,相形难并看。
悠悠岭上云,卷舒时随风。游水任高下,不自知西东。
斯世本无我,无端落尘中。何所劳智力,位置有苍穹。
君看古贤达,何人计穷通。夙慕陶彭泽,时时诵遗诗。
五柳先生传,更复喜诵之。先生性嗜酒,襟怀不敢知。
闲静云少言,即此已我师。前有阮步兵,臧否绝无辞。
清风俱千古,念释良在兹。
偶来川上水盈盈,逝者如斯悟性情。至竟东流同到海,何须泾渭太分明。
如此江山伴索居,济时心力尽删除。避人计拙惊弓鸟,恋旧情深失水鱼!
偷活吟身窜荆棘,谋生溷迹托樵渔。但惭无肉酬黄耳,几度烦传却聘书。
了知五十六年非,何处空山叫阿{上弥下女}。
斗酒只鸡双泪落,荒林宿莽九原悲。
黄花委地伤徂岁,青笋迎船忆旧时。
庐下夜来霜屦冷,袜材持送懒残师。
青云得志士,颐指快所欲。万事付杯酒,粉黛贮金屋。
嗟我骨相穷,不受富贵逐。嗜欲人所同,有时未免俗。
青奴颇专房,高卧擎老足。黄妳最如意,开卷醒困目。
暖寒命脚婆,冻衾转旸谷。开樽唤汤妇,新醅温酃渌。
始得此四人,明珠不计斛。呼之即来前,相娱不相触。
时人皆笑之,画饼岂充腹。我亦翻自笑,竹窗听戛玉。