物有奇伟每绝伦,意想所及犹非真。乾坤乃有此松树,被发狂叫惊天阍。
何如于此诡托根,皴皮斑駮苍龙鳞。千年偪侧忽怒伸,娲石迸裂青天痕。
风雷倒激铁干偃,日月低荡秋阴昏。下有一株不盈尺,连蜷夭矫蟠龙孙。
二者夫谁是化身,伸缩大小真有神。诸松鹓鶱复凤翥,视此一切非其群。
形神直追古苍颉,冠剑俨对荆灵均。阴森不敢久相逼,鬼物呵护如欲嗔。
委蛇却下恣太息,回首一峰沈乱云。
宽著肚皮急叉手,镬汤里面翻筋斗。
浑身糜烂转声香,那个禅和不开口。
蛩吟三尾莫添双,呼叫连绵怕性狂。
三尾黑头须用小,尖头独脚始相当。
喂交三尾时常饱,免致虫吟误损伤。
更将三尾频频浴,解使雌雄有彩光。
易名宽翅号蟑螂,翅阔头尖牙用长。
身要匾摊脚要细,只许英雄三二番。
去年苍柏曾吾寿,此日青松又入图。好著茅亭覆嵇阮,山河天地觅黄垆。
碧眼不输岩下电,清诗迸出陇头泷。何须更下牢关铁,出没无心月在江。
夫子宦游三十年,乞身归老旧林泉。须知朝路抽簪后,不要乡人负弩前。
儒素生涯图史富,官清门户子孙贤。羡君此去浑无事,满眼青山剑外天。
心事分明说与君,功名已付峡西云。
只须相我穷吟骨,清比唐人得几分。
朝出太学门,广路长飙飞。如可缁尘微,污我如雪衣。
拟足投清净,入寺扣禅扉。遇彼赏心人,发言破夕霏。
既见弥明句,乃知侯喜微。琅琅发妙语,慰此渴与饥。
小卷大字书,一一各有归。更以金玉赠,万丈生光辉。
日落微云收,明月满书帏。
走马温汤直隼飞,相逢矍铄理征衣。军中得力儿男事,入驿从容见落晖。