淡烟寒水野桥边,风景依依似腊前。远道荒凉迟驿使,空山摇落见流年。
凭阑东阁春当座,载酒西湖月满船。羌笛何须怨三弄,青青如豆更堪怜。
蒲长何已折,秋水碧相涵。
日照沙洲暖,鸳鸯睡正酣。
翠羽立蒹葭,巨蟹行沮洳。
狂僧淡墨间,无限沧洲趣。
浅水与平沙,烟光尽相接。
鸟立折茄茎,蟹上枯荷叶。
冰霜结严寒,生意久寥落。此时天地心,独有梅先觉。
花落含章点翠蛾,曲随羌笛动情多。关心最是巢居阁,淡月凉云玛瑙坡。
亭敞轻阴望远潮,有人彩鹢驾兰桡。侍儿惯弄潇湘水,横笛一声入汉宵。
我家洗研池边树,朵朵花开澹墨痕。不要人誇好颜色,只留清气满乾坤。
君不见汉家功臣上麒麟,气貌岂是寻常人。又不见唐家诸将图凌烟,长剑大羽联貂蝉。
龙章终匪尘俗状,虎头乃是封侯相。我生山野无能为,学剑学书空放荡。
老来晦迹岩穴居,梦寐未形安可模。昨日冷飙动髭须,拄杖下山闻鹧鸪。
乌巾半岸衣露肘,忘机忽落丹青手。器识可同莘野夫,孤高差儗磻溪叟。
山翁野老争道真,松篁节操梅精神。吟风笑月意自在,只欠鹿豕来相亲。
江北江南竞传写,祝君叹其才尽下。我来对面不识我,何者是真何者假。
祝君放笔一大笑,不须揽镜亦自小。相携且买数斗酒,坐对青山恣倾倒。
明朝酒醒呼鹤归,白云满地芝草肥。玉箫吹来雨霏霏,琪花乱飐春风衣。
祝君许我老更奇,我老自觉头垂丝。时与不时何以为,时与不时何以为,赠君白雪梅花枝。
罗浮春动雪初消,嫩蕊含香色更娇。记淂玉堂清咏处,阑干东畔月华饶。