我昔为诸生,春书谏议公。
后来辱称奖,礼数宾客同。
决科甫弱冠,年少气如虹。
归来陪后乘,不责醉后恭。
孤舟梁宋郊,旅态萃百穷。
拜公睢阳府,笑语若春风。
人事不可期,俯仰异吉凶。
平生丹灶术,马鬣哭新封。
十年得吾弟,怀旧涕沾胸。
清平守家法,眉宇肖德容。
交臂是非外,为僚兄弟中。
东轩语长夏,葵竹罗青红。
西舍雪夜欢,玉颜醉瑶钟。
欲饮径相就,三更叱阍翁。
鲸吸绝遗滴,山颓信倾峰。
搜抉尽酱茹,楂梨倒筐笼。
通宵两沉醉,午起头如蓬。
人生定当尔,事去挽惊鸿。
河梁系君马,一笑喜相逢。
怜君碧纱幌,夜泪哭苇丛。
我方困虀盐,酸寒官辟雝。
同寻旧游地,尘壁罥丝虫。
啼鸟古寺间,夏阴小园空。
酒市逢好好,琵琶失玲珑。
歌舞一分散,宾僚亦西东。
忘情犹一叹,齐物论非通。
官冷隐朝市,端能信予慵。
人生当富贵,子盍自磨礲。
便当隐五车,一一贮心胸。
功就蚁作垤,丛成蛇化龙。
北郊分袂归,信恶惊儿童。
长谣代晤语,发子一笑哄。
高楼雄近郭,古驿带长堤。石室横当北,梧江抱自西。
光摇虚壁动,青入画阑低。缥缈云生牖,崚嶒石作梯。
四隅回曲阁,三叠跨长蜺。朱拱浮花满,明窗落照齐。
佳哉行乐地,久矣困征鼙。虽复橐弓后,犹闻伏枥嘶。
风高团赤叶,苔浅涩青泥。屋角闲铃语,檐牙寄鸟栖。
晚帆归习习,霜
名参汉望苑,职述景题舆。巫峡将之郡,荆门好附书。
远行无自苦,内热比何如。正是炎天阔,那堪野馆疏。
黄牛平驾浪,画鹢上凌虚。试待盘涡歇,方期解缆初。
闷能过小径,自为摘嘉蔬。渚柳元幽僻,村花不扫除。
宿阴繁素柰,过雨乱红蕖。寂寂夏先晚,泠泠风有馀。
江清心可莹,竹冷发堪梳。直作移巾几,秋帆发弊庐。
老夫元是良家子,少年流落戎行里。能将一剑净烟尘,几入重围身不死。
累累金印肘间悬,塞上驰驱五十年。已羡功勋载盟府,久看姓字书燕然。
一朝谢病归岩壑,门外萧条可罗雀。身经百战未龙钟,犹向人前誇矍铄。
宝剑年多锋锷销,枥中老骥鸣萧萧。戎衣挂壁成尘土,旧日红旗颜色凋。
一自投閒经几载,请缨壮志还应在。遥望沙场愿裹尸,犹思铜柱标炎海。
锋镝今年去备边,连营烽火通甘泉。多少材官俱束手,无人贾勇能登先。
将军闻此气勃勃,目眦裂尽冠冲发。便往投书献至尊,雄心誓欲探虎窟。
据鞍顾盼出辕门,垂老还堪报主恩。但令此去清沙漠,不管金鎗臂上痕。
两人市中相耳语,欲报深雠谁敢去。壮士闻之气郁陶,平生侠烈同荆高。
发上指冠泪如雨,借问君雠在何许。一剑朝辞都市傍,素车直指邯郸路。
刺杀雠人函首归,争看颈血犹沾衣。主人欲奉千金报,问以姓名终不告。
辞君跃马出都门,君但报雠毋报恩。
胜地近洙水,主人同汉阴。未忘为圃意,偏称耦耕心。
草色怜颜巷,柏枝分孔林。下车聊共语,莫作凤衰吟。
病起乾坤大,秋分日夜中。山花还我径,露草更天风。
膰俎分清庙,诗筒寄野翁。南楼明月夕,谁与一樽同。
黑柏森森旧息阴,锦官城北到如今。虽生仲达犹难料,更十曹丕岂易禁。
曾过南阳寻故俗,偶思梁甫拟高吟。外江三硖霜蟾老,蚤识先生溯硖心。
古亦苗民患,今仍禁旅过。祅氛半翼轸,杀气覆山河。
御史暴公子,将军马伏波。不应淹日月,频献凯旋歌。
朝廷功名次,晋国在第一。受遗先皇帝,事与周召匹。
丹青烂勋伐,终始最密勿。宗族宜甄庸,百世皆宠秋。
公孙非遐胄,何乃尚淹屈。官名虽供奉,冗散真士卒。
努力习文华,家贫传清德。翰飞终不高,好事见心骨。
人生系逢遇,进退岂定律。古者如尔徒,万户自可必。
今者如尔徒,富贵亦未失。主张有真宰,时态莽回聿。
咄嗟元功世,颇复困蓬荜。吁彼山野人,奚由自奋出。