闻说湘川路,年年苦雨多。猿啼巫峡雨,月照洞庭波。穷海人还去,孤城雁共过。青山不可极,来往自蹉跎。
江上船开起棹歌,离愁无奈故人何。桃花流水春三月,杨柳东风雨一蓑。
送别转嗟形影独,相思从此梦魂多。到时定有平淮策,勋业终归马伏波。
桃花浪暖锦帆开,杨柳风轻燕子来。无限离情隔江水,随人直向凤凰台。
雁峰有高台,西望近林岭。乘閒一展眺,举步凌绝顶。
秋高灏气肃,风物渐凄冷。寒螀始发声,过雁有遗影。
惟时收穫竟,远目足驰骋。北海澄不波,西山碧逾净。
萧晨感摇落,赏玩爱清景。未结尘外游,即此足幽屏。
郁郁涧底松,离离原上草。春风一吹拂,秀色相映好。
金商行素秋,滋蔓已枯槁。大材终不凋,且向岩壑老。
娟娟孤生竹,托根在别岛。枝干苦不长,风烟莫能扫。
寒暑更代谢,霜雪正倾倒。相期抱幽独,贞坚以为保。
四时代序逝不追。寒风习习落叶飞。
蟋蟀在堂露盈墀。念君远游常苦悲。
君何缅然久不归。贱妾悠悠心无违。
白日既没明灯辉。夜禽赴林匹鸟栖。
双鸠关关宿何湄。忧来感物涕不晞。
非君之念思为谁。别日何早会何迟。
花逢雨夜晓看妍,实蕊凋时阶不喧。试问老禅幽得处,谓言物外有青天。
隆隆暑威歇,稍稍秋意深。丰草渐改色,穹林亦萧森。
况兹风雨夕,微灯翳寒阴。潜蛩泄幽语,徂雁遗哀音。
以我耿耿怀,知子难为心。含情睇层昊,咫尺犹商参。
裹饭孰子遗,载酒孰子斟。岂不欲一往,畏彼泥潦侵。
古人道义交,非惟让分金。斯事久索莫,念之恨弥襟。
愿言轨前躅,尚期勖来今。
草枯根不死,春到又敷荣。
独有愁根在,非春亦自生。
岁月倏已逝,流光浩无涯。
新阳达厚地,草木渐萌芽。
禽鸟知时节,声弄日夕嘉。
人生独何为,不与物同华。
齿发俱摇落,唯有老大加。
缅怀西垣客,事业纷天葩。
三年辞帝右,士夫叹聱牙。
道大益不容,眇小固何嗟。
闻有难老药,沆瀣和丹砂。
但愿寿百岁,未能定龙蛇。