白露洗空河汉浃,耳目莹净无牵埃。
秋声溢出润谷外,野色迸入轩窗来。
多感间吟亦凄婉,自谋和策常迂回。
傲然高视万物表,黄花浊酒聊一咍。
莫怪人呼作病翁,长年药裹愧无功。梦回左角鸿沟外,秋入南柯石火中。
阳九适逢当日厄,大千会悟本来空。跰
溪亭春晚共离觞。何许是衡阳。香罗初剪征衫好,东风里、快马轻装。
市远擘张閒暇,年丰虎落相羊。苍梧云尽暮天长。
山色似吾乡。莺啼绿树飞红雨,三千里、处处耕桑。
说与年年归雁,重来应念潇湘。
归心只有杜鹃知,且倚裴亭遍共捻。
客路秋风吹杜若,故园春雨老辛夷。
家贫未办閒居赋,世浊空吟感寓诗。
邂逅江湖还别去,岸花樯燕两堪悲。
知君无地种江蓠,看了衡山看九疑。
客路不堪还话别,侯门何处可题诗。
吟青罗带行离岸,唱白铜鞮过习池。
呼酒试浇征马足,绣台油幕有相知。
玉笥山前水拍空,知君何处系吟篷。
取轻奇士题凡鸟,漫有忧心咏阜螽。
沅芷沣兰犹可寄,江云渭树苦难同。
门前草木皆诗卷,独倚筼筜啸晚风。
东风太恶。惯弄香簸粉,吹到妆阁。瘦损花神,乍转冰魂,潘鬓休教染著。
当年素手斜阳里,笑画意、折枝衫薄。怪寻常、一样时光,锁断绮窗珠箔。
惆怅芳容去后,小庭但剩下,无数霜萼。笛里吹残,尚带春寒,人不如春有脚。
更阑月、转郎眠处,幸早赴、罗浮前约。梦醒时、软尽刚肠,怕想额边花落。
何须辨别。喜四时不断,花信连接。岂少园林,姹紫嫣红,芳菲惯引蜂蝶。
翻愁一瞬韶华老,便到了、飘零难拾。总逊他、朵朵鲜妍,耐得绮窗风雪。
珍重铜瓶供养,几曾借雨水,滋润苗叶。鼻观无香,眼孔多情,一种丰腮娇靥。
繁枝点缀天然态,恐误惹、玉纤攀折。祇怕教、尘染烟熏,不似斩新时节。
客心惊岁春,不奈送愁频。
茅屋夜来雪,梅花江上春。
驱车断行旅,闭户有高人。
奚待扁舟与,风期暗与新。
鵾鸡晨先鸣,络缜夜虚织。
物情固有珠,亦各竞时急。
遥遥丘中士,荆扉尽常闭。
赋诗悲租年,开卷怀往昔。
廓然一言得,不顾千金易。
大江流汤汤,白日如过翼。
虚堂拂朱弦,再鼓三叹息。
西山遗清风,颖水有奇迹。
勖哉望前修,猛志庶可及。
自当葆天和,政东慕人益。