玉井分栽到野塘,冰绡翠袖迥生凉。半江残月欲无影,一岸冷云何处香。
真相尚留开土社,红衣尽洗美人妆。《水仙操》罢扁舟去,谁与凌波解佩珰。
双溪对掩古溪边,妇汲儿舂各可怜。浩浩乾坤两萍叶,计程我更远三千。
旅食无端笑滞淫,邻居犹自费招寻。
风流南郡谈经帐,羞涩长门卖赋金。
送尽花神春未艾,检残药裹病偏侵。
空江日暮灵妃曲,久向天涯负赏音。
大夫名价古今闻,盘屈孤贞更出群。
将谓岭头闲得了,夕阳犹挂数枝云。
大夫松,名气高扬,古今赞赏它的人无数!但是它却仍闲于苍茫的山巅,显得十分的出众!等到山头安静下来的时候,只看到悬崖孤松之上,悬挂着一轮残阳和几片飘渺的云朵!
芳晨丽日桃花浦,珠帘翠帐凤凰楼。
蔡女菱(líng)歌移锦缆,燕姬春望上琼钩。
新妆漏影浮轻扇,冶袖飘香入浅流。
未减行雨荆(jīng)台下,自比凌波洛浦游。
画障:画屏。亦指如画的自然景色。桃花浦、凤凰楼:泛指景色。
蔡女:原指蔡国(今河南上蔡、汝南一带)的女子。诗中泛指中原地区采菱女子。
荆台:古楚国著名高台。故址在今湖北省监利县北。凌波:喻美人步履轻盈,如乘碧波而行。洛浦:洛水之滨。洛水,古水名。即今河南省洛河。
红藕花开夏日长,薰风吹动满湖香。清标自合称君子,却把姿容比六郎。
半似天仙半似神,半如崔氏镜中真。香迷五百烟花阵,色妒三千粉黛人。
细雨微霏滋艳质,暖云重叠护芳尘。纷纷红紫争明媚,占尽风流富贵春。
灯下裁衣寄远人,漫拈针线倍伤神。愁多心绪牵成病,日久形容想未真。
长短只依前日样,窄宽犹记旧时身。知君命走红尘外,劳碌于今瘦几分。
始山之东山之隅,龙神风物美且都。泉清树茂田膏腴,中有太古仙民居。
云是先人之故庐,龟趺千字存遗墟。右冈左林跨修途,前潭后阜开画图。
柳
道旁松尚小,翠色一何新。应有干霄日,浓阴荫路人。