海棠微露湿胭脂,杨柳轻风弄碧丝。一片春光都是恨,佳人睡起倚楼时。
干荷叶,色苍苍,
老柄风摇荡,
喊了清香。
越添黄。
都因昨夜一场霜,
寂寞在秋江上。
江南江北纸钱飞,处处人家拜冢时。
杜宇不禁寒食雨,五更啼血上花枝。
愁极鬓成丝,沧江梦款归。
鸟啼山雨急,春尽故人稀。
晓润侵吟壁,寒云绕竹扉。
向来诗满束,应是与心违。
江国家书少,秋台寒草生。
无人来远渡,尽日上高城。
落照悬渔布,孤烟起戍营。
东篱故园菊,又向酒中倾。
望海楼高目力宽,海潮来处是天根。
日边市舶程途远,水外亭台景象昏。
巨鳄出时防患害,大鵰当北各飞翻。
将军有意还铜柱,俯看南溟气欲吞。
幽人不可见,深避等猿猱。梅雨湿残雪,松风起暮涛。
山回疑地尽,石矗仰天高。借问衡门路,鹤鸣在九皋。
朝渡二阳水,夜上九仙山。四月流清影,远照穆陵关。
月明几圆缺,游子何时还。悠悠千里思,临风起长叹。
白日向西逝,黄河竟东流。河流不复返,日逝那能留。
人生得几时,一日怀百忧。昨日垂绿发,今朝雪盈头。
且须列鼎罗珍羞,琼浆玉液浮金瓯。山花葳蕤红紫稠,此时不饮将焉求。
但看古来歌舞地,寒烟野草成荒丘。
禅室吐香烬,轻纱笼翠烟。长绳挂青竹,百尺垂红莲。熠爚众星下,玲珑双塔前。含光待明发,此别岂徒然。