夫子大名下,家无钟石储。惜哉湖海上,曾校蓬莱书。外物非本意,此生空澹如。所思但乘兴,远适唯单车。高道时坎坷,故交愿吹嘘。徒言青琐闼,不爱承明庐。百里人户满,片言争讼疏。手持莲花经,目送飞鸟馀。晚景南路别,炎云中伏初。此行傥不遂,归食芦洲鱼。
此别不可道,此心当报谁。春风灞水上,饮马桃花时。误作好文士,只令游宦迟。留书下朝客,我有故山期。
用之与程珌同时。
开棂纳晨光,隐几挹寒翠。以我胸中真,会彼景外意。
孰因夜息存,孰使昼梏累。念虑方清明,体认贵切至。
峨峨成九仞,进进基一篑。勖哉亭中人,涵养玉其粹。
卷舒意何如,颜回坐忘地。
袅如垂线软如茵,古流蒙茸映晓痕。
解憾有情迷雾雨,恣生间地杂兰荪。
绿铺春色围茺寺,远榇斜阳接钓村。
波翻别浦情无尽,日下重楼望欲迷。
独鸟自飞烟漠漠,行人不驻雨凄凄。
王孙何事征鞍晚,兰泽空闻杜宇啼。
花里宫莺晓未啼,千牛仗下报班齐。
银袍五百趋龙尾,天子临轩赐御题。
画船催鼓送将行,一醉离觞下玉京。
延阁漏间空紫橐,洞庭波起猎红旌。
曾冠獬廌奸回讋,却佩龙泉种落惊。
莫向江城叹卑湿,贾生不信使群荣。
永日池馆閟,翳然此林水。夏绿绕涧荣,夕岚当户起。
飞鸟翔深竹,游鱼在清沚。览物契真赏,开筵进芳醴。
宾朋咏《大雅》,丝竹含流徵。意适神自旷,交亲情益喜。
凯风垂南沐,颓景汎西委。嘉会恒难得,世纷方未已。
凡此贤达人,希当慎玉体。
秋风吹古道,木叶堕征衣。明月今宵缺,孤云何处飞。
关山行路恶,文字赏音稀。莫待相思剧,天寒早赋归。
春事今如此,凭高兴未阑。
半帘疏雨过,一院落花閒。
草色迷幽迳,禽声出晚山。
东风能育物,不改鬓毛斑。