难得晴如许,春游第一番。
鸟啼花底树,云裹面前山。
马跃平沙地,帆投落日村。
戏呼渔子问,吾与汝谁闲。
病来断酒笑独醒,南山遥对北窗青。心閒梦觉日当午,啼鸟数声花满庭。
凛寒陵熙春,谁为御其侮。
酸风吹积雪,浓云洒飞雨。
农夫荷耒耜,俶载耕斥齿。
为其有身累,宁免自辛苦。
妻儿送中饭,冻凌强俗吐。
晚归极困倦,倒睡带泥土。
朝来天光开,红紫新媚妩。
南园踏青人,日暮犹歌舞。
凛寒陵熙春,谁为禦其侮。酸风吹积雪,浓云洒飞雨。
农夫荷耒耜,俶载耕斥卤。为其有身累,宁免自辛苦。
妻儿送中饭,冻凌强欲吐。晚归极困倦,倒睡带泥土。
朝来天光开,红紫新媚妩。南园踏青人,日暮犹歌舞。
清明百草春,家家上丘墓。南邻去年冬,祸痛及翁妪。
酒殽罗新阡,蹙頞见追慕。旧时细君坟,望见泪已注。
纸钱风飘飘,世用此文具。其间无纸者,已无子孙故。
有纸与无纸,百步五十步。
柳短闲莎长,春风触处狂。蝶飞遗剩粉,莺过炙新簧。
银榼频倾酒,金炉满爇香。可容穷阮籍,一恸绮罗旁。
幽人畏人知,深闺独闭时。莫令秋月入,照见妾空帷。
要拓郊原眼,短筇扶我东。
秧寒针怯水,麦熟浪酣风。
古寺荒烟外,孤禽落照中。
得醪嫌独醉,犹及灌园翁。
春苑月裴回,竹堂侵夜开。惊鸟排林度,风花隔水来。
边地遥无极,征人去不还。秋容凋翠羽,别泪损红颜。望断流星驿,心驰明月关。藁砧何处在,杨柳自堪攀。