修竹带朝烟,声喧石底泉。湖山环法界,梵呗落诸天。
扑面岚光湿,当空塔影圆。笋舆归路远,回首白云连。
初地今方至,层峦树杪看。修篁三竺路,清磬百花坛。
妙境开生面,慈云入大观。风微松韵静,夕照暮烟闭。
班薰宋艳萃奚囊,吟到红楼独擅场!幻境别开诗世界,春兰秋菊有评章。
几载不相见,相看倍黯然。人情怜旧雨,天气入新年。
白发残镫里,清樽古驿前。计程翻日记,重为老夫传。
隔岁心情似死灰,梅花堆里暂眉开。吹将王冕横枝下,炼得林逋断句回。
已分色香难品第,不烦桃李作重台。落英和雪团成片,研入春醪饮一杯。
万山木落风凛冽,欲堕未堕寒蟾灭。东方太白光睒睒,残星半点衔岩缺。
破屋老儒手皲裂,麻沙净本钞不辍。诗书发冢冀食报,轩车驷马高门闑。
白头如雪何所求,仰天大笑冠缨绝。
风流犹记旧相偎,洗却铅华另结胎。饱阅炎凉羞献笑,无端聚散莫兴哀。
情缘到底方知冷,世事回头尽可猜。姚魏未须矜异艳,行看次第衬苍苔。
桃李艳阳态,笑我不入时。
松竹贫贱交,却是同襟期。
衣裁缃缬态纤穠,犹在瑶池午醉中。
嫌近清明时节令,趁渠新火一番红。
汉帝徵贤日,长卿入洛年。祇应乘遘会,非敢薄云烟。
万里辞亲苦,连枝恋弟偏。稚儿犹解别,诸友亦相牵。
送送临江浦,迢迢望斗边。风尘双剑里,云树一杯前。
兔影分行帐,鸡鸣理去船。寒灯投夜宿,孤桨入云穿。
旅食凭兄在,长途仗仆怜。过邦非土俗,度岭异山川。
腊去年应改,舟移月几圆。微名如可就,重聚小阳天。