蕞尔邢侯国,巍然昭义军。未能为晋重,忽已被梁分。
壤沃连三郡,时移出四君。苍茫怀古意,群丑谩纷纭。
吴兵曾驻黑云都,江左夷吾此卜居。
休把乌衣轻马巷,悬鹑结驷总丘墟。
晓露侵帘湿,春日上阶迟。自调鹦鹉语,花下立多时。
邓尉山前古佛宫,湖波万顷贮群峰。欲寻老子当年处,五杏参天宝殿东。
客有叩门者,冠剑何巍巍。
登堂各就坐,酬答好言词。
中席客轩眉,扬袂论是非。
纷纷乱我耳,扰扰败人思。
主人默无语,仰看孤鸿飞。
须臾进盘馔,劝客酒一卮。
谓言西山好,爽气入吾扉。
客思亦沈寂,炉熏自霏霏。
忆昔衡门不胜愁,忽惊甍栋半空浮。
朝披爽气山围坐,夜发清吟月满楼。
公事早休帘迥昼,圜扉常静草连沟。
已闻名姓传天上,行看骑鲸隘九州。
往岁曾随江客船,秋风明月洞庭边。
为看今夜天如水,忆得当时水似天。
不爱人间紫与绯,却思松下著山衣。
春郊雨尽多新草,一路青青蹋雨归。
昔我幽居地,三年病著书。复君勤苦业,对此惰荒馀。
宿火朝窗暗,新飙夜榻虚。过来一相忆,贪饭近何如。
正忆吟窗占竹坡,风烟触眼奈愁何。梅兰只作从前瘦,石上苍苔别后多。