城头月出天正白,众乌惊飞啼夜色。枝高风多露新滴,畏声恶影不能息。
愁人感之援鸣琴,拂弦成声泪沾襟。嗟尔一生八九雏,游翔不过东西林。
白头反哺无所恨,桓山分飞独何心。
野客赏春怜物华,不将手触新开花。且留林下引狂蝶,看舞东风倾绿霞。
校雠中秘书,闻子宴城隅。大第丞相府,主人执金吾。
浮云驻清唱,回雪舞妖姝。金罍溢醇液,犀箸厌鲜腴。
高谈郁不发,应接固已劬。我从四五公,置酒此石渠。
开窗埽残雪,列俎焚枯鱼。谹言规姚姒,小说本虞初。
不知敝缊寒,未觉膏粱殊。从容忽竟日,此乐亦谁如。
长安事交游,贫富固有徒。不恨我失君,恨子不顾予。
回头成陈迹,万事与化俱。题诗寄馀欢,毋乃笑其迂。
雪消冰解漏青春,醉眼惊看物物新。已识年华似飞鸟,直将身世委天均。
清川百里馀,净渌照空虚。落日金波荡,微风雾縠舒。
茔心看白石,明目数游鱼。洗耳非吾事,兹身与世疏。
海滨寂寥地,送别何须频。数上曲阳亭,自然愁旅人。
晴日排寒色,清光湛奫沦。微风海上来,满目飞鱼鳞。
孤云去无所,野鸟鸣相驯。信美非吾土,送目倦南津。
肯续高人传,能分鼎足无。烦君添一个,为我壮全吴。
正学非谋士,清吟岂钓徒。须知而祖意,断不在莼鲈。
雪峰道底曾知有,已落曾郎陷虎机。若也诸人得受用,何须二子下针锥。
三级桃花把要津,懿文储德在权衡。鸾雏将授三传托,虎榜先同一瓣盟。
荣以依光如昼锦,乐于兼善胜专城。履声早晚星辰上,弗与群仙地上行。
昔之日,此井竭。今之日,此井渫。水由地中,功上出叶。
往来汲汲寒泉洌,六月焚如道无渴。君不见朝宗江汉在此州,水哉能止还能流,召棠蔽芾今歌周。