湖上水连天,湖光捲尽寒烟。玉娥一去几千年,尽日凝妆俨然。
漠漠雨丝飘碧瓦,人在女郎祠下。一树红梨开谢,明朝又是春社。
石竹响飕飕,一行断垄荒邱。无人野渡水争流,土城蔓草含愁。
古庙阴森凉气泻,枫叶映来都赭。门外寒涛暗打,错疑箫鼓村社。
毒热镕金,火云焦釜,喘月吴牛无那。剥啄声,谁拉我。
过君高馆,科头而卧。只愁避暑何方,除是剪却,乱峰千朵。
更上危楼,快劈么弦,弹得冰天都破。小饮深谈,耳酣气热,不顾旁人而唾。
算今古,几贤愚,讵有斯人长饿。归去先生烂醉,任他拍手群儿骂,且踏著、一街新月,把小词閒做。
象管慵拈,鹅笙懒炙,春困斜倚围屏。往事难追,旧愁易惹,更添夜雨淋铃。
记一骑衫痕似血,半夜簟纹如水,凤凰桥上吹箫,虾蟆陵下呼鹰。
几处秋千绿水,风弄影、筛碎碧潭星。
秋娘一去,酒徒何处,万水千山,有影无形。纵有日、重游洛下,再过秦川,鹤发相逢话旧,觅遍楼台,祇剩寒鸦与乱萤。
十载浮名,半生故国,且剩閒身,野寺山家,布袜青鞋,花前到处飘零。
西陵高士,小隐段桥东。十年酒圣,半世诗颠,千古文雄。
铜将军,麴道士,楮先生,者三君、踪迹时同。屋如蜂。
屋头无数冷香,篱门都浸其中。镇日和烟和雨,点点欹斜,片片朦胧。
杯在手,长侧帽,林间一笛风。
石头城下小萧娘。眼波长,鬓云光。少小随耶,飘泊到睢阳。
恰遇游梁病司马,刚一笑,结鸳鸯。
晓寒呵手点梅妆。雪轻飏,怕开箱。只是新年,郎又渡春江。
且把木瓜还渍粉,欹枕待,到秋凉。
一夜春篷淅沥,声乱樵歌渔笛。正吴娘橹拨,参差水面,夜景如墨。
鸡唤津桥梦醒,恰何来新霁,穿樯隙。推窗起坐,九点龙峰,遥苍暖翠,迎著空舲滴。
吟情剧。吮毫微笑,一片晴村历历。
心情早起太聊萧。出晴郊,涉兰皋。云水茫茫,不认路条条。
只拣暗香深处去,还趁著,卖饧箫。
春流碧到第三桥。野梅娇,绽篱腰。何处丝杨,和了酒旗飘。
遥望前村偏隔水,亟唤个,小船摇。
筱里东偏,俞山北舍,中有隐者茅堂。邻圃钞书,隔溪赊秣,一村风雨归庄。
叹壁向霜天陡立,骨为残秋太瘦,多时晒药西轩,终朝行散南岗。
我买烟舠过话,柴门下、深巷剧空苍。
只须剪烛,无烦烹韭,欲与君言,竟上君床。君不见、石鲸跋浪,铁马呼风,今日一片关山,五更刁斗,何处乾坤少战场。
且拥孺人,相携稚子,读易歌骚,把酒弹琴,强饭为佳,慎毋憔悴江乡。
天畔蚕丛路。
记当日、锦城丝管,华阳士女。
一自愁云霾蜀栈,飞下桓家宣武。
有多少、花钿血污。
十万娥眉齐上马,过当年、花蕊题诗处。
葭萌驿,鹃啼苦。
春宵高宴元戎府。
明月下、玉容暗淡,有人低诉。
妾本成都良家子,叹息鸾分钗股。
客亦为、泪零如雨。
掷去黄金归破镜,问德言、还识菱花否?吾事毕,拔身去。