春风散藻景,山水动微暄。桂棹泛兰渚,摇摇过前川。
汀花媚幽壑,岸柳垂轻湍。环洲屡回复,杂树何缤纷。
微波生镜湖,疏钟来云门。扬帆意超忽,溯流情孤鶱。
逆楫芰荷脆,随波兰芷繁。和风驻瑶瑟,落日沉金尊。
山川缅如故,畴昔谁能存。佳境岂易觌,幽怀愿无谖。
疏林落叶乱孤村,芳草萋萋满墓门。惆怅美人今不见,寒鸦栖尽又黄昏。
诗寄湾溪老友看,今年结夏择香坛。约翻莲藏日三卷,愿饱花斋午一餐。
经月应酬抛竹素,暂时功课借蒲团。更贪两物堪消暑,栲栳阴浓荔子丹。
海国秋高一雁轻,题书千里见交情。鹿门君已逃踪迹,鹤市谁能识姓名。
玄草谩忧瓿上覆,彩花长向笔中生。浅才何敢当皇甫,欲序三都愧未成。
岁晏驱羸马,过逢亦少期。偶从官阁里,共和法曹诗。
扫叶当风牖,衔杯摘露枝。琳琅欣触目,留醉愿归迟。
绣斧遥持出未央,上方云日驻清凉。水晶禅室堪悬榻,薝卜花林细认香。
猿鹤故山今好在,烽烟闽海远相望。功成早绾黄金印,归向东篱续旧觞。
星文遥夜聚江乡,篱菊催春入寿觞。南岳寄书传白鹤,中朝新彩赐神羊。
玳筵分送黄封酒,紫殿遥传白简霜。莫倚太行频极目,兰台恩泽与天长。
文水浚灵源,信国挺华胄。才本埒机云,论岂殊向秀。
好客屡清言,深衷辔携手。坏林委丘壑,长缨困驰骤。
曩聆古剑篇,森罗灿星宿。烽起吴江濆,骤珠不可觏。
老莱坚隐操,襄汉接衡门。径竹馀千亩,篱花具一尊。
气俄金马淡,星竟少微昏。万里生刍泪,遥遥寄楚猿。
长安日暮尘沙愁,张镫置酒客为留。青山忽然在旅舍,满堂木叶风飕飗。
山下长松复崛强,径路逼侧岩石幽。黄冠似是仙人流,控驭白鹿如龙虬。
神情森爽散冰雪,紫芝照耀青云裘。琅函玉斧插翠笼,羽扇冰弦挂杖头。
将凌三山穷五岳,暂游少别俱千秋。白茆反琐守丹汞,洞门欲去还夷犹。
吁嗟此图仅盈尺,能令坐客开胸臆。散发思攀岭上云,枕流愿得溪中石。
名羁利绁为何人,羡尔霞踪少拘迫。我家行来岁月久,白鹤玄猿怨萧索。
诃林实落虞翻苑,金汋烟销葛洪宅。低头