瘴海南边路浅深,客愁不待岭猿吟。
无人唤得涪翁起,分我桄榔橄榄阴。
一士不得志,忧烦天地同。归心湖海壮,灵想鬼神通。
樊哙犹屠狗,荆卿未化虹。送君无别物,红泪洒春风。
雨势正漫漫,空阶滴未残。
重阳连地暗,爽气逼人寒。
柱礎因云润,池鱼得水懽。
晓畦蔬甲绽,夜枕瓦声乾。
乱片飞林箨,衰红泣砌兰。
前溪有归客,清思发毫端。
广州园官进渴水,天风夏熟宜濛子。百花酝作甘露浆,南国烹成赤龙髓。
棕榈亭高内撤餐,梧桐井压沧江乾。柏观金茎擎未湿,蓝桥玉臼捣空寒。
小罂封出香覆锦,古鼎贡馀声撼寝。酒客心情辟酒兵,茶僧手段侵茶品。
阿瞒口酸那得梅,茂陵肺消谁赐杯。液夺胡酥有气味,波凝海椹无尘埃。
向来暑殿评汤物,沉木紫苏闻第一。
晴雪霏霏洒砌苔,浪蜂欲去更徘徊。空传淡影浮歌扇,不送寒香入酒杯。
陇首故人千里隔,江南驿使几时回。翠禽莫怨高楼笛,一度春风一度开。
长安高城,层楼亭亭。干云四起,上贯天庭。蜉蝣何整,行如军征。
蟋蟀何感,中夜哀鸣。蚍蜉愉乐,粲粲其荣。寤寐念之,谁知我情。
昔君视我,如掌中珠。何意一朝,弃我沟渠。昔君与我,如影如形。
何意一去,心如流星。昔君与我,两心相结。何意今日,忽然两绝。
美人一何丽。颜若芙蓉花。一顾乱人国。再顾乱人家。
未乱犹可奈何。
腊尽期春至,春来寒更隆。凝云初漏日,舞雪又旋空。
惨惨阴生涧,重重箔护风。梅花消息近,应只在墙东。
悲愤无因吁帝门,神州摇落似荒村。愁看大地千年劫,坐听灵潮万里喧。
辽海乘槎真浪迹,新亭洒泪寄狂魂。高秋风雨横江去,莫问擎天有柱存。
暮凉浮座暑光微,竹底风来暗举衣。
假寐不知清夜久,挂檐星斗向人稀。