谢公山水癖,名胜往来经。箧里芜城赋,帆前瘗鹤铭。
馀酣穷落日,远兴尽沧溟。太息屠门客,风尘两鬓星。
未央朝下矞云光,并载鸾书到故乡。执戟班行曾接武,司农筹策最称良。
趋程不厌罗浮远,挂席应怜瀑布长。落日寸心还共赤,抡材还复献明堂。
壁上苔痕字,回头十二年。方平犹眼底,江令是生前。
童子来扶杖,山僧试煮泉。浪中惊准出,塔下古蛟眠。
骇目洞心处,危滕峭石边。无栽慈竹地,有纵怒鹏天。
一壁云皆碎,千沟瓦忽县。波涵万里月,石老六朝烟。
杨子来歌吹,南徐阅井廛。萍飘建邺镇,豆许海门船。
鲨鬣遮晴岛,珠胎射绿渊。云堂招贾客,盐豉供朝贤。
夜火朝岚市,风枝水响禅。山中无印老,休举带因缘。
空房夜尽落灯煤,一络窗风似剪来。三尺雪中乘梦去,五更天外觅愁回。
薏仁酒尽唯空盏,螺甲薰残只死灰。为忆朱门深宅里,几人歌笑几楼台。
双龙毛羽若为乖,销尽琵琶十里街。燕子有情终恋主,鸡皮无色强名娃。
愁同班氏秋来扇,愿作杨家多浚钗。桃叶桃根君记否,当年亲指带如淮。
刻凤含鱼吐春燄,只拟蓬莱天上见。绿绨方底散青烟,一朝别却宫云面。
不照明珰翠步摇,书帷自剪读《离骚》。捍拨春雷罢不闻,细雨珠花滴小槽。
韩家灯檠夜相伴,离离朱粉烟黄卷。瓦瓶石臼竹方床,上有罗文折角砚。
莫道不如宫里时,高斋守尽兰心茜。邯郸才人嫁厮养,犹胜闭置閒宫殿。
柏梁宴罢霞成堆,昆明池底夜珠来。红膏自膻不得近,阿监但扫沉香灰。
汗花凝滴雪珠腻,蜀葵粉湿青虫醉。一石酒尽尚留髡,扇婢瓮儿烂熳睡。
烛龙传语九微光,输尽婪杯老閒吏。
云树萧然丈石居,清罍遥夜荐霜蔬。佳言屡似飞香屑,往事真如绎故书。
窗外影閒双睡鹤,灯前手冷一编鱼。寒花瘦竹差相得,白首承明梦亦疏。
一枕孤云分外清,堕驴归去有无情。岩中只可避丹诏,那得深岩避死生。
瓜洲云色蔽天昏,肠断金山寺里猿。狎客也须同海鸟,过江切莫食河豚。
幕中有主当持牍,雪里无钱且典裈。画戟如林高丈五,不知何处是朱门。
江草青青江水流,荆州何日到黄州。郑庄有客堪驰驿,郭泰如仙好附舟。
此去山川俱作态,一时象纬合生愁。龟峰数点苍烟里,料得伊人已白头。