绕屋桑麻槿作篱,当门一树白蔷薇。
老翁请唤牛医至,穉子鞭拦鸭阵归。
赛愿酒丰同饮福,输官绢足各裁衣。
年年十月农功毕,还向豀头整钓矶。
君同鲍明远,邀彼休上人。鼓琴乱白雪,秋变江上春。
瑶草绿未衰,攀翻寄情亲。相思两不见,流泪空盈巾。
旆旌悠悠班马鸣,中丞十月行紫荆。易水冰坚夜可渡,阴山雪积云为平。
毳幕遥悬徼外落,烽火直接单于城。候城猎猎天风高,堕指裂面吹如刀。
草宿寒侵壮士铁,露下沾湿将军袍。袍袖音书字不灭,兰闺玉箸空啼血。
朝廷本望树功勋,关塞那应怨离别。天子临轩试三辅,中丞秉钺巡行伍。
落日筹边上封事,冲霜与卒同甘苦。男儿龙额志封侯,勒石须尽燕然头。
羽书瀚海昨犹急,金缯通和非远猷。玄冬愿挟诸士纩,紫貂肯独蒙轻裘。
君不见在廷颇牧文臣擅,一范能令敌心战。别墅或校谢安棋,理案常披左氏传。
锁钥由来重北门,衣裳自是垂南面。此时月向陇头明,芦声吹入汉家营。
昭王台上中丞帐,可使门无孺子缨。
去年苦寒犹身可,今年苦寒愁杀我。去年苦寒冻裂唇,犹有草茅堪蔽身。
今年苦寒冻入髓,妻啼子哭空山里。空山日夜望官军,燕颔虎头闻不闻?
佳人湖上住,亭榭迥堪怜。手把青荷叶,行吟绿水边。
客皆莲社友,人是竹林贤。欲系空庭马,闻君高树蝉。
天风日夕厉,海水不扬波。飞雪被千里,层冰白峨峨。
嗟汝穷阎人,无衣当奈何。锦裘长安儿,白马鸣玉珂。
象弧插彫韔,射兽西山阿。
石裂南山下,水结中河流。莽莽北郭外,死骨聚如丘。
贫士被毛褐,寡妇无完裯。宁知贵公子,丝竹宴朱楼。
方辞白羽扇,更御青羔裘。
天地黯闭塞,冰霜皓崔巍。寂寥高城侧,郁律见古台。
烈风夜中起,飞雪千里来。鸟羽沉不施,兽口噤不开。
虎豹敛穴窟,蛟龙俱冻埋。六龙衔白日,寒苦光不回。
制锦荣新秩,还乡是昼游。彩云辞凤阙,仙盖弥麟洲。
身系苍生望,符分圣主忧。江南民瘼甚,应为达宸旒。
君向东吴去,幽寻兴不违。水田青稻粒,游女绿荷衣。
问俗纡玄绶,裁诗坐翠微。趋朝须及早,莫遣雁南飞。