出游蹑城皞,聊使殷忧廓。
迥瞰楼阙重,周览河山错。
候禽音尚微,初林荫犹薄。
密烟生近堤,倾曦澹远落。
潜盘狎胜引,且复娱斟酌。
快意当遗形,所在即丘壑。
冷淡生涯绊此躯,别无长具作时趋。怜君空抱连城璧,笑我徒为伏枥驹。
滞迹板桥依鸭荡,心随流水到鹅湖。那知海燕分飞惯,却也怀南似鹧鸪。
晓星独挂结麟楼,三殿风高药树秋。
玉笛数声飘不住,问人依约在东头。
宿鸟翩翩落照微,石台楼阁锁重扉。
步廊无限金羁响,应是诸司扈从归。
幽阁焚香万虑凝,下帘胎息过禅僧。
玉堂分照无人后,消尽金盆一碗冰。
黄鸡催唱晓玲珑,尺五飞来紫禁中。遂使尧言布天下,始知汉诏感山东。
金瓯已付经纶手,玉烛均调鼎鼐功。人囿太平无事日,村村粳稻飐香风。
闲携玉川碗,来上尹公亭。一水寂然碧,万山相对青。
诗心留月鉴,樵响隔云听。澹极忘今古,茶烟萦翠屏。
古寺松轩雨声别,寒窗听久诗魔发。
记得年前在赤城,石楼梦觉三更雪。
枯木无华几度秋,断云犹挂树梢头。自从斗折泥牛角,直至如今水倒流。
到处闻人乞篆踪,学来年久有深功。
墨池阔類湘江水,笔塚高齐太华峰。
金锡罢飞新解虎,铁盂收掌旧降龙。
知师吟恋烟村景,不肯回头望九重。
今古区区滚世埃,此中莲社为谁开。从教靖节攒眉去,却喜刘雷拄步来。
百计坦平心地静,点光回照玉蕖开。翻嗟当日陶彭泽,拍手空歌归去来。
握手临河别,应伤吾道穷。总如璧易玷,始信瑟难工。
经阁长连汉,尘途但转蓬。千年庭下草,犹自识春风。